Ik ben bang voor spinnen. Eigenlijk ben ik bang voor alle insecten. Nee eigenlijk ben ik bang voor alle levende wezens die geen mensen zijn. Maar spinnen toch het meest. Ik weet eigenlijk niet of het afschuw of angst is. Het maakt eigenlijk ook niet uit, ik wil ze gewoon niet bij me in de buurt hebben. Het interesseert mij ook niet dat ze veel kleiner zijn en ze eigenlijk geen kwaad kunnen doen (als ze niet giftig zijn that is), ik vind het vieze kleine beesten en they need to keep away from me! Haley-Joy zal zich bedrogen voelen wanneer ze dit leest. Toen er laatst een spin verscheen bleef ik kalm en zei ik ‘kijk een lief klein spinnetje, niet bang zijn hij zoekt z’n huis’. Ze zag niet dat ik grote passen naar achteren deed en tien kleuren scheet. Ik deed alsof ik de kleine ‘spinnenvriend’ niet eng vond en moedigde haar aan om lief voor de spin te zijn. Ik wilde hysterisch gillen en wegrennen, maar ik bleef kalm staan en keek toe hoe ze steeds dichterbij de spin kwam. Ze aaide het nog net niet en de rillingen liepen over m’n rug heen. Little did she know this was all part of a plan….3 maal raden wie ik later roep om die harige beesten uit m’n zicht te verwijderen. Missie geslaagd.
De volgende uitdaging op mijn ’30 dingen die m’n kinderen over mij zouden moeten weten’ lijst, is het aankaarten van 3 angsten en vertellen waar ze vandaan komen. Hoewel ik het een lastig onderwerp vind en niet graag toegeef waar ik bang voor ben, zal ik toch wat dieper graven dan spinnen, honden, achtbanen en bruggen over water. Er zijn angsten die veel dieper gaan en vandaag zal ik er 3 benoemen. It’s funny, want gisteren las ik het artikel op Ethincs.nl: ‘waarom ik besloot om alleen nog maar enge dingen te doen‘ en ik herkende mij er ontzettend in. Vandaag doe ik ook iets wat ik eng vind: praten over mijn angsten….here we go!
Gekwetst worden
Gekwetst worden hoort bij het leven en dat heb ik meerdere malen moeten ondervinden. Dankzij deze ervaringen heb ik een beschermingsmechanisme om mij heen gebouwd. Ik lijk ontzettend open, maar in werkelijkheid zit er een grote beperking op mijn openheid. Er zijn weinig mensen die ik écht binnenlaat, want op het moment dat je, je openstelt loop je het risico gekwetst te worden. Ik ben hier ontzettend voorzichtig mee geworden uit pure zelfbescherming. Wat ik wél heb geleerd is dat gekwetst worden je een ervaring rijker maakt waar je ontzettend veel van kan leren. Wat ik inmiddels ook weet is dat gekwetst worden door de ene persoon, niets zegt over een ander persoon die helemaal niet de intentie heeft je te kwetsen. Aan deze angst valt wat te sleutelen, maar ik vind het eigenlijk best prima zo.
Falen
Ik ben mij er bewust van dat ik boven mezelf uit kan stijgen als ik mijn angst om te falen volledig loslaat. Dit gezegd te hebben betrap ik mezelf er tóch vaak op dat ik nog steeds bang ben om (nieuwe) dingen te proberen met in m’n achterhoofd dat het toch niet zal lukken. Het niet behalen van een diploma heeft er een behoorlijk tijd ingehakt. Mijn angst om ergens niet in te slagen is denk ik daar vandaan gekomen. Zo graag iets willen bemachtigen dat uiteindelijk niet lukt is ontzettend frustrerend. Mijn angst was op een gegeven moment zo groot dat ik dan maar liever niets deed. Liever geen doelen behalen dan falen. Mijn angst om te falen heeft mij op veel gebieden in mijn leven achtergehouden en dat vind ik nog steeds zonde. Nu dat ik mijn angst erken, ga ik er wel beter mee om. Ik ben nog niet volledig over m’n faalangst heen, maar ik werk er wel echt aan. Belangrijk is om in mijn achterhoofd te houden dat falen niet erg is! Vallen, opstaan en weer doorgaan totdat het lukt!
Lovesones verliezen
Toen ik mijn broertje verloor is deze angst meer gaan groeien. Er is een periode geweest waarin ik bij elk telefoontje dat in de ochtend binnenkwam verstijfd raakte….bang voor slecht nieuws. Ik heb deze angst ook nog niet helemaal afgeschud, maar dit is een proces waar ik doorheen moet. Wat ik tegen mezelf zeg is dat het goed is om realistisch te blijven. De dood hoort bij het leven en je zult nooit helemaal voorbereid zijn….maar we moeten niet leven met het idee dat het elk moment over kan zijn, want dan kun je niet genieten. Het is belangrijk om er het beste uit te halen en elke seconde die je hebt met de mensen waarvan je houdt te koesteren. Meer lachen, meer knuffelen, meer ‘ik houd van je’, minder trots, minder wrok en minder ruzies! Wij hadden vroeger altijd een gedicht op de muur hangen en die woorden zijn mij tot op de dag van vandaag bijgebleven:
ga nooit heen zonder een zoen.
Wie het noodlot zal ontmoeten,
kan het morgen niet meer doen.
Loop nooit weg zonder te praten,
dat doet soms een hart zo pijn.
Wat je ’s morgens hebt verlaten,
kan er ’s avonds niet meer zijn.
Words to live by!
Ik vind het belangrijk dat mijn kinderen weten dat angst voelen niet erg is. Het toegeven van je angsten betuigd eerder van kracht dan zwakte. Bang zijn mag, het is goed om het te voelen en te erkennen, maar daarna is het ook van belang dat je het met beide handen aanrijpt om te overwinnen. Het is ook goed om te weten waar bepaalde angsten vandaan komen. Vaak zit het ook tussen je oren….dat merk ik regelmatig wanneer ik één van m’n angsten overwin. Achteraf denk ik dan ‘goh, dat viel reuze mee’. Whatever you do, laat je niet leiden door angst…..het is een slechte raadgever! What are you afraid of?
Rowan Blijd
27 augustus 2016 @ 21:27
Zo een mooi artikel weer. Ik herken me er heel erg in. Angsten voelen en ervaren is real! Het kan je zó tegenhouden. Erkennen is de eerste stap, right? <3
Serenitheory
22 september 2016 @ 11:49
It is! Thank you Ro xx