Mijn oudste dochter zit inmiddels al een aantal maanden op de basisschool en het eerste 10-minuten gesprek zit er aan te komen. Ik kan niet uitleggen hoe spannend ik dit moment vind. Van binnen ben ik al onrustig vanaf het moment dat ik weet dat het er aan zit te komen Misschien stelt het wel helemaal niet zo gek veel voor, maar toch…het is toch wel een soort ‘mijlpaal’. Hoe doet mijn 4-jarige het op de basisschool? Wat heeft ze allemaal geleerd, pakt ze het allemaal wel (snel genoeg) op en vooral: hoe past zij de dingen die ik haar van huis uit heb meegegeven toe in de klas? Ja, want ik probeer haar – en haar zusje – dagelijks natuurlijk van alles te leren. Ben constant bezig met het aanleren van nieuwe dingen, het bijbrengen van (levens)lessen, normen/waarden en manieren. Constant.
Waar ik de afgelopen -‘turbulente’ maar vruchtbare! – maand achter ben gekomen, is dat ik niet alleen lessen uitdeel in huis, maar dat ik ze ook mag ontvangen. Als ouder ben je vaak – uiteraard– erg gericht op het opvoeden van je kinderen, maar we staan er niet bij stil dat wij zelf ook nooit uitgeleerd zijn. Kinderen zijn hele goede ‘ leermeesters’ en ik heb – toen ik oplette – van mijn kinderen in een korte tijd heel veel geleerd. Hier 5 waardevolle lessen die ik de afgelopen periode van mijn 2 wijze kinderen geleerd heb:
V
ERGEVEN & SORRY ZEGGEN
Mijn 1-jarige dochter kan een ontzettende terror zijn. Dit terror gedrag laat ze maar al te graag los op haar oudere zus die op haar beurt weer een ontzettend krengetje kan zijn. Slaande ruzie komt tussen de twee met enige regelmaat voor. Gillend, krabbend, bijtend, duwend en trekkend tref ik ze soms aan met z’n tweeën. Lichtelijk gefrustreerd probeer ik ze dan uit elkaar te halen om vervolgens uit te leggen dat ze lief voor elkaar moeten zijn. ‘Geen ruzie maken, niet slaan maar praten, niet meer doen’… dat soort dingen. Wat er vervolgens gebeurt is altijd mooi om te zien. Mijn jongste, die steeds beter praat, zegt met haar liefste stemmetje ‘solly Hey-jo (lees: sorry Haley-Joy) waarop zij weer ‘geeft niet, Yanira’ antwoordt. Ze knuffelen, kussen en aaien elkaar en spelen vervolgens vrolijk verder alsof ze niet 5 seconde geleden elkaar de hersenen wilde inslaan. Heerlijk.
Waardevolle les: Kinderen koesteren vaak geen wrok en vergeven zonder te aarzelen. Dit is voor volwassenen natuurlijk een stuk makkelijkere gezegd dan gedaan, maar wat ik van mijn meiden leer is dat je niet te lang in ‘ het moment’ moet blijven hangen. Just let go and move on – we hoeven geen schijnwerpers te richten op de tekortkomingen van een ander wanneer ze ons kwetsen. Ook andersom is dat een ‘dingetje’. Sorry lijkt soms een zwaar woord om over je lippen te krijgen, maar het moet niet zo een big deal zijn. Wanneer je fout zit, just man up’ en spreek de woorden uit die zo makkelijk over de lippen van een kind glijden. Het is immers wat wij onze kinderen zélf ook willen meegeven.
DANKBAAR ZIJN EN GENIETEN VAN DE KLEINE DINGEN
Mijn oudste dochter ‘zeurt’ al een tijdje aan mama’s hoofd dat ze wilt zwemmen en mama stelt het al een tijdje uit. ‘Maar ik wil het zo graag‘ jammert ze dan. Ja, binnenkort zal ik haar ‘waterwens’ in vervulling laten gaan, maar ze moet écht nog even geduld hebben. Nog even. Afgelopen week was ze aan het rommelen en vond ze haar zwembandjes. ‘Maar mama, mag ik dan zwemmen in de douche‘, was het toen. ‘Please’ – want tegenwoordig kan ze engels. Nou, vooruit. Bandjes opgeblazen en hup om haar armpjes. Eentje was half lek, maar dat mocht de pret niet drukken. Tevreden ‘dook’ ze de badkamer in en ik hoorde haar spartelen en zingen van plezier. Ze heeft heerlijk gezwommen onder de douche en ze was zo door de dolle heen dat ze heel vaak herhaald heeft hoe blij ze was dat ze eindelijk heeft gezwommen. Haar dankbaarheid was hartverwarmend en wat had ze er weinig voor nodig.
Waardevolle les: Kinderen zijn tevreden te stellen met de meest simpele dingen, terwijl wij juist vaak klachten hebben over de meest simpele dingen. Er zijn zoveel waardevolle kleine dingetjes die we over het hoofd zien, omdat we te gefocust zijn op de dingen die niet zijn zoals wij willen dat het is. Eigenlijk best zonde. Het zit hem écht in de kleine dingetjes en dankzij mijn kids ga ik daar steeds meer op letten. Zij leren mij wat dankbaarheid is en ik ben dagelijks dankbaar voor de kleine dingen. Ik geniet ervan en ik geniet van hun!
VALLEN EN OPSTAAN EN DOORGAAN
Mijn jongste is een kleine bikkel. Ik weet nog hoe ‘lang’ het leek te duren voordat zij haar eerste stapje zette, maar ik kan me ook nog heel goed herinneren hoe zij een behoorlijke periode lang letterlijk viel, opstond en weer doorging. Ze oefende constant en je kon zien dat ze het een beetje eng vond. Dat weerhield haar niet om te blijven oefenen, want opgeven was geen optie. Ze was niet van plan kruipend door het leven te gaan en mama hoefde haar ook niet voor altijd op te tillen. Ze begon met staan en evenwicht houden en elke dag probeerde ze dan 1 stapje te zetten totdat ze daadwerkelijk kon lopen – of zeg maar gerust rennen, want daar begon ze eigenlijk mee. Trots dat ze was toen het eindelijk gelukt was. De aanhouder wint.
Waardevolle les: Alle kinderen moeten leren lopen en alle kinderen doen dat door te vallen, op te staan en weer door te gaan. Ze hebben geen keus en ze moeten het blijven proberen tot dat het lukt, want wij kunnen ze niet hun leven lang blijven dragen. Iets waar wij volwassen echt een voorbeeld aan moeten nemen. Wij geven vaak te snel en te makkelijk op als het even tegenzit, maar wat als we onszelf nou ‘ geen keus’ geven en blijven doorzetten tot dat het gelukt is? Dit is voor mij vooral een hele waardevolle les, waar ik deze maand in praktijk zeker iets aan gehad heb. Geef. Nooit. Op.
WEES NIEUWSGIERIG EN WEES VRIJ IN VRAGEN STELLEN
‘Wat kan je daarmee doen‘ – één van de vele vragen die ik aan de lopende band van mijn 4-jarige te horen krijg. Alles wilt ze weten. Wat het is, hoe het werkt, waar het vandaan komt en waarom. Vooral waarom. Ze kan soms eindeloos en tot vervelends toe allerlei vragen stellen over alles wat ze om haar heen ziet. Wat me opvalt, is dat ze de eerst volgende keer vlekkeloos kan vertellen over de dingen die zij eerder gevraagd heeft. Ze vertelt het dan aan haar zusje alsof zij het uitgevonden heeft.
Waardevolle les: Soms stel je een bepaalde vraag liever niet, uit angst of onzekerheid, maar uiteindelijk trek je daardoor aan het kortste eind. Mijn kids herinneren me eraan dat vragen juist de meest effectieve manier is om wijzer te worden en we zijn natuurlijk nooit te oud om te leren. Ik heb nog steeds niet alle wijsheid in pacht en er zijn genoeg dingen die ik nog moet leren. Ik heb gemerkt dat ik door te blijven vragen daadwerkelijk nieuwe dingen leer, die ik op mijn beurt weer door kan geven aan anderen. Door nieuwsgierig te blijven heb ik de afgelopen maand ontzettend veel dingen ontdekt, die zonder er naar te vragen nu waarschijnlijk onbekend voor mij zouden zijn.
PAKKEN WAT VAN JOU IS
Mijn jongste dochter is in een nogal bezitterige fase. Als het van haar is, dan moet je er vooral met je tengels vanaf blijven en mocht je het toch wagen er aan te zitten, dan heb je het met haar aan de stok. ‘MIJ’ gilt ze dan kattig met haar schelle stem en met lichte geweld grist ze ‘haar bezit’ uit je handen. Triomfantelijk en uitdagend kijkt ze je dan ook aan… want ‘ wat dacht je nou eigenlijk…je kan toch niet zomaar aan mijn spullen zitten’. Ik hoor het haar denken. Het is grappig om te zien hoe kinderen ongegeneerd pakken wat van hun is, maar neem ze het eens kwalijk…het is toch ook van hun?
Waardevolle les: Bescheidenheid siert, maar je moet weten wanneer bescheiden te zijn. Soms moet je gewoon zonder excuus grijpen naar de dingen in het leven die jou toebehoren. Er zijn genoeg dingen die ik voorheen liet liggen, maar mijn kids laten me zien dat ik daar weinig mee opschiet. In plaatst van toekijken hoe een ander ‘wegloopt’ met jouw droom, moet je het ongegeneerd pakken, want dat mag gewoon! Go get what is yours and own it.
Ongetwijfeld een waardevolle top 5 voor deze mama. Ik ben blij dat ik tijdens het opvoeden en overbrengen van lessen zelf ook heel wat ‘lessen des levens’ leer. Ik ben trots en dankbaar dat ik van mijn kinderen heb mogen leren en ik denk dat ik altijd wel van ze zal blijven leren. Kleine wijze mensen zijn het, met het talent om onze volwassen harten te doen smelten en onze ‘blindstarende’ ogen te openen. Welke dingen heb jij van (je) kinderen geleerd? Let me know in the comments.
