Ik voelde een zwaar gevoel van weerstand in mij opkomen toen ik mij realiseerde dat we bij dit deel van mijn verhaal waren aangekomen. Het loslaten. Loslaten van het plaatje in mijn hoofd, toegeven dat het niet gelopen is zoals ik wilde, accepteren dat de perfect picture gewoon niet was weggelegd
Het bleek dat ‘niet genoeg zijn’ al langer een thema in mijn leven was. Een onderdrukt gevoel waar ik jaren mee scheen te lopen. Toen het mij verteld werd dacht ik: ‘dit ken ik niet van mezelf’. Nadat ik er wat langer over na had gedacht, ontdekte ik mijn mechanisme
Tegenover mij zat een witte man van middelbare leeftijd. In de 45 minuten dat we elkaar spraken was hij voornamelijk bezig met het ontrafelen van mijn ‘gezinsconstructie’. Terwijl ik een poging deed hem uit te leggen wat er door mij heen ging, ontdekte ik al gauw dat ik me hier
Ik hield niet genoeg van mezelf. Ik wilde de harde waarheid niet onder ogen zien, maar ik had geen keus. Ik hield niet genoeg van mezelf……. Dit was een pijnlijke ontdekking. Mezelf in de spiegel aankijken en deze realiteit accepteren was een bittere pil om te slikken. Ik kan me
…Ik ging de eerste maand van het nieuwe jaar zo slecht in dat ik oprecht dacht er nooit meer boven op te komen. Ik had een hoop goede voornemens en ‘me niet laten kennen’ was daar één van. Ik dacht de klap wel even binnen 3 weken verwerkt te hebben.
Recent Comments
Zo ... effe doorslikken. Is wel jammer dat wij moeders altijd de...
1 month ago[…] instagram heb ik regelmatig contact met (alleenstaande) moeders die zich afvragen...
1 month ago[…] Zo doen en zeggen mijn dochters bijna dagelijks dingen voor elkaar...
5 months ago