Mijn geheugen is niet meer wat het altijd is geweest. Het is slechts 3 jaar geleden dat ik zwanger was van Yanira en tóch is het niet volledig blijven hangen allemaal. Inmiddels heb ik de 23ste week van mijn 3e zwangerschap bereikt en ik moet dus toegeven dat ik was vergeten hoe het was om zwanger te zijn. Vergeten in die zin dat ik niet meer helemaal wist wat er allemaal bij komt kijken, dat zwanger zijn. Weggestopt misschien? Ik weet het niet. Wat ik wel weet, is dat er ook bij deze zwangerschap allerlei ‘leuke’ verassingen op mij stonden te wachten…en wie houdt er nou niet van verassingen right?
Zwangerschap is een van de mooiste dingen die er is…laten we eerlijk zijn, het is een hartstikke bijzonder proces. Het idee dat er leven groeit IN je lichaam, het idee dat er vanuit slechts één zaadje een volledig mens groeit, het is een wonder. In het begin lijkt het allemaal nog een beetje onwerkelijk, maar wanneer de eerste echo geweest is, begint het allemaal echt te worden. De eerste ontmoeting met het kleine mensje in je buik dat steeds meer vorm krijgt. Wanneer je dan voorbij de helft bent, voel je eindelijk dat het leven in je daadwerkelijk leeft! De lieve trappelende voetjes die zachtjes tegen je buikwand aan strelen zo van ‘mama, ik ben aanwezig’…. het is prachtig. Hoewel het de meeste bijzondere tijd in het leven van een vrouw is, is het tegelijkertijd ook de grootste uitdaging! Die lieve trappelende voetjes veranderen op den duur namelijk in harde trappen die op de meest ongewenste momenten met grof geweld tegen je buikwand aanrammen. Laatst werd ik om 3 uur ’s nachts wakker geschopt zo van: ‘ mama ik ben aanwezig’. Surprise.
Nu dat we hebben vastgesteld dat zwangerschap werkelijk waar de mooiste ervaring ever is, kunnen we de focus verplaatsen naar de niet-al-te-aangename ‘verassingen’ die aan mijn gedachten ontglipt waren. Al meteen bleken bepaalde zintuigen tijdens mijn zwangerschap natuurlijk ineens extra sterk te zijn.. Elk vervelend geurtje werd uiteraard als eerst door mijn neus opgepikt wat in de eerste paar weken vaak resulteerde tot een aantal onaangename bezoekjes aan de wc – nee, het is geen fabeltje….the morning sickness is real! Ondanks misselijkheid toch overal trek in hebben, het NU willen, je overal mee volproppen en vervolgens wederom eindigen op de wc. Over de wc gesproken…..ooit van constipatie gehoord? Laten we de details maar buiten beschouwing laten….maar nu we het toch over de wc hebben, mijn blaas is om de 6 seconde vol – dus het is het plekje dat mij 9 maanden lang het meest ziet…..stunning! Ik was ook even vergeten hoe snel ik moe ben. Het lopen van huis naar de supermarkt voelt nu als het lopen van een marathon. Tegen de tijd dat ik ben aangekomen ben ik zo gaar als een balletje en wil ik het liefst languit op de grond gaan liggen om bij te komen – en dan moet je nog boodschappen doen he. Oh en die ‘pregnancy glow‘ die langzaam omslaat in een zwangerschapsmasker waarbij je gezicht plotseling lijkt op dat van een puber – pimpels and all. Zo niet charmant. Oh en ook niet te VERGETEN….mijn vergeetachtigheid. Opstaan om iets te doen en dan vergeten wat het ook al weer was, iets willen zeggen, maar het binnen 5 seconde weer kwijt zijn…..basicly alles vergeten wat je niet meteen opschrijft. Yup, ook zwangerschapsdementie is een echt ding….redelijk frustrerend.
WARNING: DUE TO THE INFLUENCE OF PREGNANCY HORMONES I COULD BURST IN TO TEARS OR KILL YOU IN THE NEXT 5 MINUTES!
Daar waar mijn geheugen me in de steek liet, suddenly it all came back to me…..de ochtendmisselijkheid, de krampjes, de oververmoeidheid, harde buiken, de bandenpijn, bekkeninstabiliteit en het plotselinge omslaan van mijn humeur. Ja, die oh zo bekende moodswings kunnen natuurlijk niet ontbreken….ik ben momenteel zo gevoelig, ik kan in tranen uitbarsten (lees: serieuze huilbuien) om de meest onbenullige dingetjes. Alleen……niet iedereen begrijpt dat je 9 maanden lang een emotionele rollercoster bent die nu gewoon even niet zoveel kan hebben en constant last van zichzelf heeft, want alsof je niet genoeg last van jezelf hebt, zijn er altijd nog mensen die weigeren begrip te tonen voor wat er allemaal komt kijken bij het ‘zwanger zijn’. Je hebt die groep die zelf nooit zwanger zijn geweest en het allemaal zo goed weten (lees: voornamelijk mannen!) en maar niet willen snappen waar je nou eigenlijk last van hebt. Je hebt de oudere generatie – maar deze generatie kan er ook wat van – die met klem benadrukt dat je, je niet zo moet aanstellen want: ‘vroeger baarden vrouwen wel 15 kinderen’ -…..en niet te vergeten, de mama’s die zijn vergeten hoe het is om zelf zwanger te zijn (shout out naar jullie, het is lang geleden I don’t blame you…I forgot too) – die even kwijt zijn dat ze zelf tijdens hun zwangerschap(pen) soortgelijk gedrag vertoonden. Een handje vol verassingen die de 9 maanden lange journey niet altijd even makkelijk maakt, maar ja, wij vrouwen kunnen wel tegen een stootje right, dus waar hebben we het nou eigenlijk over.
Nee, even alle gekheid op een stokje zwanger zijn is prachtig, maar laten we niet vergeten dat je lichaam tijdens het zwanger zijn hard aan het werk is en je mag toegeven aan hoe zwaar je het er soms mee hebt. Het is niet niks wat er gebeurt met je body……..onthoud dat! &Ik weet het…. dat kleine bewegelijke wezentje in mijn buik gaat ons straks behoorlijk wat mooie momenten bezorgen…..and it will all be worth it…..maar ik ben zo heerlijk op dreef met het uiten van mijn frustraties, might as well carry on…..Ik ben benieuwd hoe goed jullie geheugen nog is als het aankomt op jullie voorgaande zwangerschappen. Alles nog zo helder als de dag van gisteren, of ook weggestopt ergens diep en ver? Let me know in the comments.
