En toen was je mama van drie…

share online:

Moederdag 2017, 14-05 om 03.30 begonnen ze. De weeën. Of althans, ik was er die bewuste nacht heilig van overtuigd dat het ‘echte weeën’ waren en dat mijn zoon zich dan ook als cadeau zou presenteren op deze dag die al eenmaal in het teken van moederschap stond. Ik had de afgelopen paar weken al een aantal keer opnieuw kennis gemaakt met nep weeën aka oefen weeën en dit voelde anders hield ik mezelf voor. Ze waren nooit regelmatig geweest en hielden niet langer dan een uur aan. Toen ik rond een uur of 7 uur in de ochtend nog steeds om de 10 minuten weeën voelde opkomen, wist ik het zeker…dit werd een moederdag-kindje.
Oke, ik had het dus mis. Halverwege de dag begon de regelmaat in mijn weeën af te nemen en de pijn werd minder heftig…..alweer vals alarm. Ik was inmiddels 40 weken + 3 dagen zwanger en ik baalde als een stekker. Ik was uitgeput en ongeduldig en kon niet wachten om mijn 3e kind in mijn armen te sluiten, Mijn 3e kind……wanneer ik het schrijf is het nog steeds even onwerkelijk. Mijn 3e kind. Ondanks de nep weeën die intussen de hele dag bleven aanhouden is de (moeder)dag redelijk rustig verlopen. Ik had me er bij neergelegd dat m’n jongen dus niet op deze dag geboren zou worden en probeerde me te focussen op eind mei. Mijn beide dochters zijn geboren met 41 +3……dit zou vast net zo lang duren. Ik beloofde mezelf plechtig dat het beter was om mij niet te concentreren op ‘het moment’ dat zorgde er toch alleen maar voor dat alles langer duurde. Dit was uiteraard makkelijker gezegd dan gedaan…..I tried tho.
Lees ook: En toen was je mama… 
De nacht die volgde op Moederdag 2017, 15-05 om 4:08 voelde ik dat mijn nep weeën een stuk pijnlijker werden. Dit keer zou ik er echter niet intrappen. Deze jongen zou me niet een 2e keer voor de gek houden…..I would not get my hopes up…en ik bleef nuchter afwachten tot de regelmaat weer zou verdwijnen. Toen het een uur later alleen maar erger werd en het korter op elkaar leek te komen, begon ik het serieus te nemen. Was het moment dan eindelijk aangebroken? Om 06:00 was ik overtuigd. Er zaten inmiddels ongeveer 5 minuten tussen mijn weeën en ik moest me steeds meer inspannen om ze op te vangen. Het was tijd. Om 06:30 kwam ik aan in het ziekenhuis en iets meer dan 12 uur later, om 19:09 werd mijn 3e kind geboren. Mijn 3e kind, mijn eerste zoon….mijn kleine KING!

2017-05-25-PHOTO-00026355
My Queens, ineens extra groot!

Mijn meisjes lijken ineens extra groot, de tijd is super snel gegaan. Ik kan het mij nog heel goed herinneren, toen ik voor het eerst moeder werd. Hoe nieuw en overweldigend alles was en hoe ik overspoelt werd door liefde toen ik Haley-Joy dan eindelijk kon vasthouden. Ik weet nog hoe onzeker ik was over het ‘moeder zijn’ en hoe graag ik een handboek gewild had over opvoeden die me precies zou vertellen hoe het moest. En toen was ik mama en de rest ging vanzelf. Bij mijn 2e dochter maakte ik mij vooral druk om ‘die plek in mijn hart’…..want hoe zou ik de liefde dan verdelen? Toen Yanira na mijn bevalling op mijn borst gelegd werd, kon ik me nergens meer druk om maken. Van dit meisje hield ik net zoveel als van haar zus…..geen twijfel mogelijk! Tijdens mijn 3e zwangerschap speelden dezelfde onzekerheden weer op, maar dit keer was ik ook echt bezig met ‘hoe ga ik de aandacht toch verdelen’. Mijn oudste is 5 en mijn jongste…….*scratch that*.…..mijn middelste is nu 3 jaar. Beide in fases die toch wel een hoop aandacht vereisen elk op hun eigen manier…..hoe ga ik dit in hemelsnaam voor elkaar krijgen? Ik heb veel paniek momenten gehad, want van 1 naar 2 is 1 ding, maar van 2 naar 3…..ik weet niet hoe andere moeders dit doen. Hoe moet dat straks met plannen? Ik weet nog dat mezelf en 1 kind klaarmaken uren duurde en dat dit bij de 2e in het begin verdubbelde…zal ik straks een halve dag kwijt zijn alleen ons allemaal aan aankleden? Ik ben zo gewend aan meisjes, is er ook een jongenshandboek? Hoe moet dat met oppas? En wat als zijn zussen niet blij met hem zijn? Slechts een kleine greep uit de ‘wat als’ scenario’s in mijn hoofd waarbij het zweet mij bij voorbaat al op ’t voorhoofd staat……hoe moet dat straks allemaal nou toch.

Lees ook: En toen was je mama van twee…

IMG_0135Fastforward naar vandaag. Vandaag is hij 3 weken en ik vind langzaam mijn draai. Het is thuis voor ons allemaal wennen, passen en meten. Gelukkig hebben zijn zussen hem met open armen verwelkomd……beiden ontzettende trotse en hele lieve grote zussen. Ik ben trots als ik naar ze kijk en hoe ze omgaan met de komst van nóg een gezinslid en het geeft mij automatisch de kracht om gewoon mama te zijn. Mama van 3 welteverstaan. Er is geen handleiding, maar er is wel heel veel liefde en daar doen we het mee…..Liefde zat….ook voor hem is er meer dan genoeg ruimte in mijn hart. Het is toch niet te geloven dat ik dit overweldigende gevoel van liefde  wéér kan voelen. Ik zit letterlijk op een wolk. Ik kan u-ren naar mijn zoon staren, ik kus en knuffel hem onophoudelijk en ik kan er maar geen genoeg van krijgen. Zolang hij niet kan praten – zodat hij kan zeggen dat ik nou eens een keer moet stoppen – zal ik hier ook rustig mee doorgaan. Heerlijk genieten is dit, weer een baby in huis! Dit keer probeer ik er nóg meer van te genieten, want ik weet hoe snel deze periode voorbij kan vliegen.

Jahno Jay Rafaël, mijn kleine wondertje……jij maakt ons compleet!

From Serenitheory with love

 

share online:

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Welkom

Ik ben een 33-jarige mama van 3 adembenemend mooie kleine mensen. Een dochter van 8, een dochter van 5 en een zoon van 2. 

In het dagelijkse leven ben ik actief als freelance tekstschrijver en houdt ik mij voor verschillende organisaties bezig met de pr en de communicatie. Daarnaast richt ik mij op het ondersteunen en begeleiden van jongeren op het gebied van persoonlijke ontwikkeling. 

Berichtenarchief

Archief

adsensePlaceholder

Instagram

Facebook

populaire berichten