Het begon ooit met ongedwongen gedachten op papier, totdat er teveel werd nadacht over die gedachten die uiteindelijk eindeloos bleven ronddwalen en mijn pen niet langer contact maakte met het papier – de ongedwongenheid voorbij. Uiteindelijk durfde mijn pen het papier niet meer aan te raken, wat leidde tot een radiostilte van 4 jaar die vandaag tot haar einde komt. De moed verzamelen om de disconnect tussen pen, papier en gedachten met jullie te delen volgt op korte termijn… de verbinding wordt in ieder geval ‘as we speak‘ hersteld – bare with me.
Het is dankzij het voorrecht om omringd te zijn door mensen die mij inspireren, dat ik vandaag weer de moed verzamel om dit platform te gebruiken. ‘All my gurls’ are storytellers. What a privilege, what a gift, what a big flex! We breken de stilte voor een prachtig verhaal, geschreven door mijn nicht — verbonden door het hart. Zij inspireert mij op meerdere vlakken, maar vandaag een beetje extra vanwege haar kracht in het vertellen van verhalen en de andere creatieve kant van haar pen: illustreren.
– From Serenitheory, with love
Lees hoe zij zich liet inspireren en raak op jouw beurt geinspireerd door de gedachten van All Due the illustrator.
Later word ik Sultan
“Sultan… Sultan” klinkt het tijdens een van mijn eindeloze scrollsessies op instagram.
Zoals gebruikelijk dwalen mijn gedachten af… Wat doet een Sultan eigenlijk?
Geen idee! Waarom ik dat wil weten? Geen idee!
Maar wat ik wel weet is dat ik er nog nooit een getekend heb.
Zonder er langer over na te denken besluit ik dat dít mijn inspiratie van de dag wordt!
Sinds enkele weken teken ik elke dag iets om me heen, zonder specifiek doel, oordeel of wat dan ook. Gewoon een activiteit van het artistieke brein zoals dat klaarblijkelijk heet.
Google leert me dat het een nummer is van het nieuwe album van Gerson Main.
Wat nou als ik hém teken als Sultan! Ik grinnik in mezelf als ik realiseer hoe enorm enthousiast ik hierover ben en hoe raar eenieder ander dit waarschijnlijk vindt.
Terwijl ik begin te tekenen zet ik het nummer op.
‘Sultan, Sultan… ik wil later Sultan worden zijn daar ook papieren voor?’
Ik grinnik weer want stel je voor…
“En pluk dan tot die tijd, de vruchten van een beetje stufi werk me in de schulden maar daar werk ik mijn weg wel uit.” Ik stop het nummer en staar in disbelieve want hoe?!
Hoe heb ik gisteren na 10 jaar eindelijk de moed bij elkaar heb geraapt om mijn studieschuld aan te vechten en zingt hij precies daarover! Toeval! Toch?
Aarzelend druk ik op play en al snel vliegen diezelfde ‘HOE?!’ Momenten me om de oren. Van de taal van de liefde, huren vs kopen, laat zijn tot blauwe enveloppen. HOE zingt deze man letterlijk mijn leven?!
Als klein meisje snapte al ik niet waarom ‘tekenares’ geen goed antwoord was op de vraag wat ik later wil worden. Waarom kan ‘typen’ dan wel? Waarom moet ik iets worden? Moet ik dat dan voor altijd doen? Waarom moet ik eigenlijk kiezen? Waarom moet ik minder vragen stellen? En waarom snap ik dat pas als ik groot ben?
Maar eerlijk gezegd snap ik het nog steeds niet. Of ik ben nog niet groot genoeg? Ook zoiets ja, wanneer ben je groot? Wanneer is later? Wat als ik later klein ben? Wat als ik klein wil blijven? Wat als er geen later is?
Al tekenend luister ik het nummer nog ongeveer zesendertig keer en kom tot de conclusie dat dit geen toeval kan zijn. Toeval bestaat niet, zeggen ze. Wie ‘ze’ zijn? Geen idee! Wat ik wel weet is dat dit meer is dan alleen teken-inspiratie. Als iemand mij nú vraagt wat ik (later) worden wil is mijn antwoord: Gelukkig!
Zonder specifiek doel, oordeel of wat dan ook. Ongeacht hoe raar eenieder ander dat ook vindt. Gewoon actief focussen op mijn artistieke brein!
“Iedereen stresst om een toekomst en ik denk hoe doe je dat, want de toekomst bestaat nog niet. En als die straks bestaat is het een cadeautje” – Gerson Main
