Vorige week deelde ik een lijst met een aantal belangrijke dingen die ik het liefst elke dag met mijn kinderen doe, maar eigenlijk ook weer niet. Ik kreeg ontzettend veel reacties van ouders die zich konden herkennen in mijn ongegeneerde bekentenissen over mijn gebrek aan energie om mijn kinderen altijd de aandacht te geven die zij verdienen. Gelukkig was ik niet alleen. Herkenning is fijn, vooral als je weet dat je dus niet de enige bent who f*cks up from time to time 🙂.
Het deed mij vooral opnieuw realiseren hoe hard ouders voor zichzelf kunnen zijn en wat dat mentaal met je kan doen. Onze inner criticus heeft vaak geen genade als het gaat om dingen-die-we-zouden-moeten-doen-volgens-de-regels-van-het-grote-ouderschap-boek, ook al kwam mama en papa zijn totaal niet met een handleiding. Daar wil ik vandaag even kort op in gaan.
Je kent het hele verhaal niet
Iedereen gaat anders om met de uitdaging die we parenthood noemen. Het komt helaas nog (te) vaak voor dat er onderling wordt vergeleken of wordt neergekeken op hoe andere ouders het doen. We hebben als mens gemakkelijk een oordeel klaar over een ander, dat zit in onze aard en het wordt ons als het ware aangeleerd om overal maar wat van te vinden. Iets wat ik al jaren probeer af te leren door vooral te focussen op waar ik zelf kan verbeteren.
Vaak wanneer we een oordeel klaar hebben liggen over de keuzes van een andere ouder, weten we niet wat zo iemand tot een bepaald besluit heeft bewogen. Wat ik in mijn eigen geval wel weet is dat ik als moeder vaak voor moeilijke dilemma’s kom te staan en daarin de angst voel om een verkeerde keus te maken. I can beat myself up sometimes, voor het feit dat ik als moeder niet altijd alle antwoorden heb, zelfs nu ik beter weet. Dat kan er lelijk aan toe gaan, ik heb vaker vertelt hoe gemeen ik voor mezelf kon zijn in het verleden. Ik probeer dat in mijn achterhoofd te houden, wanneer ik iemand een keus zie maken die ik zelf niet perse zou maken, of niet begrijp. Wellicht gaan anderen daar ook doorheen, ik ken hun hele verhaal niet.
Er is geen goed of fout
Ik denk dat we als ouders allemaal proberen de beste keuzes voor onze kinderen te maken. Dat deze keuzes anders zijn die die van anderen, wil niet per definitie zeggen dat ze verkeerd zijn. Being a parent is geen zwart witte kwestie, het zijn vooral de grijze gebieden die overheersen. Ik denk dat we allemaal door dezelfde dingen heen gaan en dat het vooral belangrijk is om deze dingen met elkaar te bespreken without shaming eachother.
Toon compassie voor elkaar
De schaamte die komt kijken bij die keer dat je onnodig uitviel tegen je kind, of het gevoel van onverantwoordelijkheid bij extra schermtijd, of het gevoel van tekortschieten wanneer je weer niet hebt gekookt vandaag of het oordeel dat je over jezelf klaar hebt liggen wanneer je even geen zin hebt in je kids vandaag. We ALL know them, je bent niet alleen. Ik creëer steeds meer ruimte voor mezelf om niet streng voor mezelf te zijn. Ik gun jou hetzelfde en ik hoop dat jij het op jouw beurt ook een ander gunt. We are in this togheter! Wees lief voor elkaar én jezelf.
