Dear Diary, update 4: Ik wil het helemaal niet accepteren

Vorige maand vertelde ik jullie dat ik weer eens teveel hooi op mijn vork had genomen – what else is new, I know right! Ik besloot dat ik op een aantal gebieden in mijn leven de stekker eruit moest trekken en dat ik in de maand juli vooral gefocust wilde zijn op acceptatie. Zo gezegd. zo gedaan. Althans……..hoe dit eruit kwam te zien zal ik jullie vandaag vertellen.
Lief dagboek……
Het is vandaag 1 augustus en ik ben erachter gekomen dat acceptatie zo’n gevalletje ‘makkelijker gezegd dan gedaan’ is. Wanneer je jezelf hebt aangezet tot volledige acceptatie kun je de les van de situatie pas écht ontvangen, maar zorg er eerst maar eens voor dat je het doet. Kijk. Niet alle te-ontvangen-lessen zijn lessen waar wij op zitten te wachten…en soms wil je het gewoon niet als een les zien!

Makkelijker gezegd dan gedaan dus. Toen ik de woorden ‘ blijven werken aan accepteren dat het niet altijd allemaal loopt zoals ik dat dacht’ opschreef, doelde ik op een aantal dingen die ik reeds geaccepteerd had. Dat acceptatie een thema is dat nooit stopt, daar was ik eigenlijk niet zo zeer mee bezig. Terugblikkend naar situaties die nou eenmaal zijn gelopen zoals ze zijn gelopen, kan ik zeggen dat mijn vastberadenheid het allemaal ook echt te accepteren mij wel steeds dichterbij een soort rustpunt brengt. Tóch vind ik het lastig dat ik in veel gevallen totaal geen controle uit kan oefenen en dat er meerdere factoren meespelen die – naast jouw eigen keus – bepalen hoe iets zal gaan verlopen.

Lees ook update 3: Niet stoppen, maar rusten 

In mijn hoofd zag het er dus allemaal vlekkeloos uit, maar in de praktijk worstelde ik toch best wel met het plaatje in mijn hoofd vs de realiteit. Nog steeds. De rebel in mij komt dan ook in opstand, wanneer er weer iets gebeurt dat ik eigenlijk anders voor me zag. ‘IK WIL DIT HELEMAAL NIET ACCEPTEREN’,  hoor ik die innerlijke stem luidkeels roepen terwijl ik mezelf tegen een gesloten deur aan zie schoppen. Ja, dat verhaal over deuren die sluiten en andere die weer opengaan ken ik inmiddels….maar dat neemt niet weg dat ik heb ervaren dat it aint always that easy.

Acceptatie dus. Dat mijn huidige situatie thuis, mijn huidige sitiatie thuis is. Dat de weg naar mijn doel op het gebied van ondernemen niet persé een verkeerde, maar wél een een andere wending heeft genomen. Dat je gewoonweg niet overal tegelijkertijd kunt zijn. Dat je niet iedereen altijd maar tevreden kunt stellen. En….opnieuw het besef dat mijn broertje echt niet meer terugkomt. Dit en nog heel wat andere situaties die ik in één maand moest “wegslikken” onder het mom van “so be it”. Omdat ik diep van binnen heus wel weet dat je een situatie die je zélf niet kan veranderen niet moet proberen te forceren. Het blijft een proces waarin ik merk soms nog te streng voor mezelf te zijn, maar ik roep mezelf weer terug omdat ik stiekem beter weet. Ik gun mezelf die tijd.

Enjoy life!

Tijd is kostbaar. Ik heb de afgelopen maand weer leuke dingen met deze kostbare tijd kunnen doen en mooie, nieuwe herinneringen kunnen maken. Het bewust oefenen van “in het moment zijn” heeft mij dichterbij het gevoel van ‘real enjoyment’ gebracht. Mijn tripje naar Brussel met mijn moeder is één van die momenten die ik koester.

 
Meer genieten van mijn kinderen
Ik heb het nodige over ze te klagen, maar de liefde die ik voor deze kleine mormels voel overstijgt alles!  Los van het feit dat ik van binnen voelde dat ik meer tijd met ze wilde doorbrengen, wilde ik ook naar het punt waarop ik oprecht kon genieten van alle momenten die ik met ze doorbracht. Elke moeder kan zich vinden in het “ze groeien veel te hard” en ik wil graag hun groei met bezieling beleven. Ik kon vaak een uitstapje met ze plannen, maar tijdens het gehele uitstapje geïrriteerd raken van een hysterisch springende Haley-Joy of een onophoudelijk klagende Yanira. Of Jahno die niet lang genoeg rustig in zijn wagen wilde blijven zitten, waardoor zijn onrust linea recta werd opgenomen in mijn eigen energie (terwijl die onrust juist vanuit mij naar hem geprojecteerd wordt). Wat ik achteraf vaak merkte is dat ik dan wel van alles met ze had gedaan, maar er zelf minder plezier van had dan ik had gehoopt. Krampachtig hield ik vast aan een veel te strakke planning en liet ik alles wat buiten deze planning liep mij beïnvloeden op een manier die voor ons allemaal onprettig was. Afgelopen maand heb ik niet alleen meer tijd met ze kunnen doorbrengen, maar heb ik mijn best gedaan bijzaakjes zoals hier boven genoemd met een korreltje zout te nemen en te ACCEPTEREN dat ook in dit soort situaties een uitgestippeld plan andere wendingen kan nemen. “JA Sérèn, je hebt nog steeds te maken met kinderen”. In het moment zijn en genieten mét hun in plaats van kijken hoe zij genieten schijnt trouwens nog écht te werken ook. Een mooie les die ik in de nieuwe maand meeneem. Quality time met mijn kroost staat nog altijd met stip op nummer 1 – er oprecht van genieten maakt de cirkel rond.

Goals, goals, goals

Het is mijn streven om dagelijks in mijn inspired action planner te werken en hoewel het me niet elke dag is gelukt heeft het uitwerken van mijn wekelijkse intenties en het terug reflecteren op mijn dagen mij heel veel houvast geboden. Het heeft me ertoe aangezet doelstellingen voor het gehele jaar op papier te zetten en in deze nieuwe maand werk ik dit volledig uit in verschillende categorieën. Het geeft een voldaan gevoel om ergens gericht naar toe te werken en dit daadwerkelijk te kunnen afstrepen. Vergeleken met mijn 1ste dairy update zie ik op dit gebied steeds meer structuur. Ik houd het vast.

Mijn thema voor augustus is “het doorbreken van gewoontes die mij niet verder helpen” en daarbij neem ik acceptatie, in het moment zijn, werken aan mijn doelen en GENIETEN mee. Kan wederom terugkijken naar een mooie maand en herhalen dat ik een “work in progress” + een “masterpiece” in één ben. In dankbaarheid en met goede moed stap ik augustus in. Thanks for joining me on this journey!