Mama, ik heb een sticker verdient.

share online:

Ik weet het. Yanira is geen Haley-Joy en Haley-Joy is geen Yanira. Ik weet het, maar soms moet ik er weer opnieuw aan herinnert worden dat ik twee TOTAAL verschillende kinderen heb. Het maakt niet uit hoe vaak ik ze in ‘twin-outfits’ hijs…..they still not the same person. Ze zijn beide redelijk pittig, maar Haley is toch wat zachter dan haar kleine zusje. Ze hebben allebei een sterke wil, maar Yanira is toch wel de Queen van dwingeland! Naast Haley-Joy’s bed kun je met een luid orkest gaan staan en ze slaapt vrolijk door, terwijl Yanira al wakker wordt als je alleen al naar haar bed kijkt. Qua karakter, gewoontes en qua uiterlijk hebben mijn meiden overeenkomsten, maar dus óók duidelijke verschillen!
image
Dat mijn meiden op meerdere manieren ontzettend van elkaar verschillen heb ik aan der lijve ondervonden toen ik dan eindelijk begon met potty-training bij Yanira. Ze had me al op meerdere manieren duidelijk gemaakt dat ze er klaar voor was – van luiers als decoratie gebruiken voor haar bed tot aan poep smeren over haar matras – dus ik moest er aan geloven. Ze is bijna 2,5, ongeveer even oud als Haley-Joy toen we destijds begonnen met oefenen. Ik weet nog hoe makkelijk het met Haley ging….en eigenlijk improviseerde ik een eind weg. Binnen een week was ze zowel overdag als ’s nachts zindelijk. Hier en daar een ongelukje, maar het viel allemaal reuze mee en voor ik het wist was mevrouw luier-vrij. In mijn hoofd was dit de norm. Bij Yanira zou het namelijk net zo makkelijk gaan, dat had ik dus al bepaalt.
image
Well, I was wrong! Zo’n twee weken geleden begonnen we aan de weg richting zindelijkheid en we kwamen onderweg toch wat meer hobbels tegen dan verwacht. Na 2 dagen merkte ik al dat dit meer tijd zou gaan kosten. Ik was helemaal in de war, want ik was er vanuit gegaan dat het precies hetzelfde zou gaan als bij Haley-Joy. Ik merkte dat ik totaal niet was voorbereid en niet zo goed om kon gaan met het feit dat het nu anders ging. Allereerst vond Yanira het grappig om 36 keer per dag te zeggen dat ze naar de wc moest (dit moet je uiteraard serieus nemen) en uiteindelijk moest ze dan maar 4 x écht plassen. Het aantal onderbroekjes dat er verwisseld moest worden was ook echt behoorlijk en daarnaast zaten er heel vaak remsporen in haar onderbroek. Vaak speelde de peuterpubertijd op en  weigerde ze om naar de wc te gaan of voor het slapen gaan juist stampij maken omdat ze geen luier meer aan wilde. De eerste week was geen makkelijke week, maar het deed me wel beseffen dat ik me moest aanpassen en er duidelijk anders mee om moest gaan. Week twee ging dan ook stukken beter.
Graag deel ik 5 tips met de mama’s die dit nog te wachten staat. Dit heeft voor mij in ieder geval een hoop geholpen:

  • Wees geduldig – Valkuil nummer 1. Deze mama heeft al weinig geduld, maar met in m’n achterhoofd dat het binnen een week gepiept zou zijn duurde het me allemaal gewoon net iets te lang. Elke kind heeft z’n eigen tempo en ik merkte meteen het verschil toen ik zelf geduldiger werd. Er is geen haast en wij moeten er rekening mee houden dat het voor een kind echt omschakelen is.
  • Reageer relaxed wanneer het een keer misgaat – Vooral bij poep kon ik me nog wel eens boos maken wanneer het misging, maar dat werkt natuurlijk averechts. Hoe luchtiger ik over een ongelukje deed, hoe zelfverzekerder zij werd. Opmerkingen zoals ‘kan gebeuren, volgende keer beter of oepsie’ hebben een veel beter effect op haar gehad dan die paar keer waarop ik streng zei dat ze niet op de grond moest poepen! (wat ik nog steeds vre-se-lijk vind haha!)
  • Doe de pampers (overdag) echt helemaal weg – Het is in het begin super makkelijk om een luier aan te trekken wanneer je bijvoorbeeld even snel naar de winkel moet. Het idee dat ze onderweg een ongelukje maken is vermoeiend, maar het is verwarrend als ze het ene moment niet in hun broekje mogen plassen en het andere moment wel. Extra kleding meenemen voor het geval dat het toch misgaat en voor het vertrekken nog even op het potje is een betere oplossing.
  • Plan vaste plasmomenten in – Het is natuurlijk ontzettend wennen, dus het is goed om een beetje routine te creëren. In de ochtend en voor het slapen gaan hebben we daarom een vast ‘plasmomentje’ gecreëerd en na een paar dagen was ze dit al helemaal gewend.
  • Werk met een beloningssysteem – Elke keer wanneer Yanira op het potje gepoept of geplast heeft is ze super trots! Als beloning mag ze een stikker opplakken op een blaadje dat aan haar kast hangt. Trots zegt ze elke keer weer ‘mama, ik heb een sticker verdient’. De eerste keer dat ze dit zei viel ik zowat stijl achterover, want ik vind het super knap dat ze al zo een goed en lang zinnetje kan maken – maar het is heel duidelijk wat voor effect het op haar heeft! Het zorgt ervoor dat ze extra haar best doet!

image
We zijn nu iets meer dan twee weken verder en ik vind dat ze het heel erg goed doet! Plassen gaat perfect. Ze geeft het elke keer weer op tijd aan en de ongelukjes zijn minimaal. Poepen is nog een beetje wennen en gaat zo nu en dan nog mis. Ik heb ook het gevoel dat ze het nog een beetje eng vindt. Ook ’s nachts draagt Yanira nog een luier en dat is prima! De ene ochtend word ze wakker met een droge luier en de andere ochtend zit er plasje in, maar ik wacht rustig tot het moment dat ze er echt klaar voor is. Hopelijk kunnen jullie van mijn ervaring leren, maar meer tips zijn altijd welkom! We zitten er nog midden in!
From Serenitheory with love
 

share online:

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Welkom

Ik ben een 33-jarige mama van 3 adembenemend mooie kleine mensen. Een dochter van 8, een dochter van 5 en een zoon van 2. 

In het dagelijkse leven ben ik actief als freelance tekstschrijver en houdt ik mij voor verschillende organisaties bezig met de pr en de communicatie. Daarnaast richt ik mij op het ondersteunen en begeleiden van jongeren op het gebied van persoonlijke ontwikkeling. 

Berichtenarchief

Archief

adsensePlaceholder

Instagram

Facebook

populaire berichten