Al tijdens mijn zwangerschap was ik bezig met twee data die op dat moment nog in de toekomst lagen: 29 en 30 mei. De nieuwsbrief van de basisschool van mijn oudste dochter had maanden van te voren aangekondigd dat er op die dagen iets belangrijks stond te gebeuren. Sterker nog, ik denk dat deze 2 dagen gemakkelijk weggezet kunnen worden als de 2 belangrijkste dagen van het ge-hele schooljaar. Op deze twee dagen zou er namelijk hoogbezoek langskomen. Niemand minder dan de schoolfotograaf zou op deze twee bewuste dagen zijn entree maken en daar moesten we ons uiteraard op voorbereiden.
Fotoritueel
Ja, ik geef het schaamteloos toe. Ik ben dus die moeder die geobsedeerd is met het vastleggen van haar kinderen. Het liefst installeer ik ze constant op spots met een mooie achtergrond zodat we de ‘picture perfect’ kunnen vastleggen. Het liefst hijs ik ze constant in andere outfits, zorg ik speciaal voor de kiekjes natuurlijk ook voor de perfecte kapsels en beveel ik ze hun mooiste lachje op te zetten. Het liefst doe ik dit constant, maar gelukkig weet ik mezelf nog redelijk in bedwang te houden en beperk ik het tot zeer regelmatig. Ik houd heel erg van het vastleggen van spontane momenten, maar zeg nou eens eerlijk….met kinderen kan dat wel eens een hele uitdaging zijn, dus ik ben er absoluut niet vies voor om ‘spontaan’ even een handje te helpen. Mijn kids weten sowieso al hoe laat het is als ik zeg ‘ga even bij de muur staan’. Vervolgens gooi ik opmerkingen zoals ‘sta mooi’ en dan krijg ik een mooie pose met handjes in de zij en een ‘fake cheese‘, maar dan krijg ik me toch een stelletje mooie plaatjes. Inmiddels zijn ze het zo gewend dat ze soms gelukkig zelf al aanvoelen wanneer het een fotomoment is….Gelukkig, hard work pays off 🙂!
Je begrijpt dus wel dat de komst van de schoolfotograaf een big deal is…..We gaan natuurlijk langs Pinterest om het perfecte kapsel uit te zoeken voor deze dag en we kiezen natuurlijk een mooie outfit uit. Tegenwoordig zijn de schoolfoto’s niet meer alleen portretten, er worden ook van top tot teen kiekjes genomen, dus ook met schoeisel moeten we rekening houden. Uiteraard weet ze ondertussen wel hoe ze ‘mooi moet lachen’, maar 1 dag van te voren bereid ik haar vanzelf nog even voor op de komst van de meneer met de camera…..so she knows what to do! Dit is voor Haley-Joy natuurlijk appeltje eitje, zij en haar zusje hebben vaak genoeg ‘naar het vogeltje gelachen’ dus dit komt helemaal goed.
De bewuste dag
Intussen was de grote dag eindelijk aangebroken. Die ochtend, uitgerekend die ochtend…schrok ik veel later wakker dan eigenlijk de bedoeling was. In my defense….. mijn newborn was toen net 2 weekjes oud en ik moe(s)t nog even wennen aan dat nieuwe ritme. Ik weet niet of ik door de wekker was heen geslapen of dat ik hem gewoon niet had aangezet, maar dit zou dus een race tegen de klok worden. Haastig sleurde ik Haley-Joy uit bed en smeet ik haar in de douche (zie je dit nu voor je?). ‘Hup, schiet op….je moet zo naar school’….snauwde ik terwijl ze zichzelf nog slaperig en sloom klaarmaakte voor een nieuwe schoolweek. Ik had snel de eerste en de beste outfit die ik zag uit de kast gegrist en liet haar dit zelf aantrekken. Ze is 5, she got this. Ik kon in de gauwigheid geen borstel vinden, dus ik maakte snel vier staartjes en streek haar kapsel plat met m’n handen. Ik liet haar vervolgens heel snel een broodje en drinken achterover werken en toen was het al weer tijd om naar school te gaan. Ze kwam om 08:29 aan, net op tijd. Nu kon ik rustig van mijn koffie genieten en mijn dag her-starten, want ik heb er een hekel aan om mijn dag zo onrustig te beginnen. Nietsvermoedend nam ik mijn dagelijkse cafeïne shot. Het was mijn moeder die mij even met beide benen op de grond zette en mij er aan herinnerde welke dag het vandaag eigenlijk was. Diezelfde grond verdween langzaam onder mijn voeten toen ik realiseerde dat ik zojuist de belangrijkste dag van het schooljaar was vergeten. Ik had me niet voorbereid op de dag die ik al maanden vooruit aan het plannen was in mijn hoofd. Haar outfit voor deze dag was allang bepaald, maar ze had heel wat anders aan om maar niet te beginnen over haar snelle kapsel. Er spookte van alles door mijn hoofd. Ze had zichzelf aangekleed, zaten haar kleren wel recht? En we hadden het er ook niet meer over gehad – no, I was not kidding about this – dus ik had haar niet extra kunnen voorbereiden op zijn komst. Dit was een regelrechte ramp en ik voelde me machteloos. Even flitste de gedachte door mijn hoofd om met een kam, borstel en vet naar school te gaan en haar snel om te kleden……even maar, maar ik herpakte mezelf en probeerde te accepteren dat er niets was dat ik kon doen om de situatie te veranderen. Ik was het gewoon vergeten en ze had een ‘snelle’ – niet vooraf uitgezochte – outfit aan en een ‘snel’ kapsel die zonder borstel in elkaar was geflanst. Het enige wat ik kon doen was wachten op het resultaat and hope for the best.
2 weken verder zijn we en ‘al zeg ik het zelf’ wat heb ik toch een mooie dochter en wat ben ik toch trots op de prachtige foto’s die ze heeft gemaakt – hoe durfde ik ook maar 1 seconde te twijfelen. Ik zou de foto’s net zo hard bestellen als ze ‘minder goed’ gelukt waren hoor.. I promise .. maar jeetje, wat ben ik blij dat het niet zichtbaar is dat mama het eigenlijk was vergeten. Uit dit alles heb ik 2 belangrijke lessen geleerd:
Les 1: leg altijd een dag van te voren een stunning outfit klaar voor school (vanaf nu hanteer ik de regel ook voor m’n kids: you can never-ever be overdressed) – behalve dat, dat veel handiger is dan haasten in de ochtend weet je ook gewoon maar nooit.
Les 2: Onderschat nooit de (foto)skills van je dochter. (Behalve dat ik dr goed heb ‘opgeleid’ (Ja, ik pak graag een btje shine) is ze is gewoon een natuurtalent, een prachtkind met een prachtige smile…kan niet missen).
Just curious, hoe doen jullie dat met (school)foto’s. Meer ‘extra-extra’ mama’s in the house? Let me know in the comments.
