Ik kan alles wat ik wil

share online:

Afgelopen zaterdag heeft mijn dochter in een klein half uurtje leren fietsen. Dat is natuurlijk al een mijlpaal op zich, maar deze fiets-ervaring was om meerdere redenen ontzettend bijzonder. Het begon allemaal onderweg naar haar judo les. Ze had slipexamen en we waren eigenlijk al een beetje aan de late kant. Toen er halverwege aan één kant een zijwiel van haar fiets afviel baalde ik dan ook enorm, want dat zorgde voor extra vertraging. Moeizaam fietste ze met één zijwiel verder. Op de terugweg kreeg ik een ingeving en haalde ik ook de andere zijwiel van haar fiets af. Ze moest het toch een keer leren, dat fietsen zonder zijwieltjes. Mijn verwachting was natuurlijk niet direct dat zij het in 1 x zou leren, maar dat het tijd werd om te oefenen, dat wist ik. Daar gingen we dan met haar zijwielen in haar fietsmandje.
1634352958-happy-quotes-1025-520x245
Ik hield haar stuur vast en instrueerde haar om recht vooruit te kijken en vooral haar stuur recht te houden. Ondertussen moest ze natuurlijk blijven trappen. Vervolgens liet ik haar stuur los en hield ik haar stevig vast aan haar jas om te voorkomen dat ze een harde smakker zou maken. Wiebelig fietste ze vooruit. Ze keek letterlijk alle kanten op behalve naar voren. Elke voorbijganger die langsliep trok haar aandacht en elke passerende auto was interessanter dan focussen op wat er voor haar gebeurde. Ze knalde bijna tegen een boom op toen ze aan de overkant een hond hoorde blaffen. Geïrriteerd zei ik tegen haar dat ze op moest letten en gewoon voor haar moest kijken. ‘Dit zou nog eens lang kunnen duren’ zei ik tegen mezelf en ik merkte dat ik langzaam m’n geduld begon te verliezen. Het ging me niet snel genoeg. Ik besloot dat het eigenlijk toch niet zo een goed idee was om vandaag te beginnen, maar omdat ze zo enthousiast was zouden we dan maar een rondje om het huis maken. Met m’n hand stevig in haar kraag vastgenageld vervolgde we het fietsavontuur en met m’n ‘opgewektste’ stem bleef ik de zin ‘Voor je kijken en stuur rechthouden’ herhalen terwijl ze wankelend vooruit probeerde te komen.
‘Als ik val, dan sta ik gewoon weer op’
Na een aantal keer vallen, raakte een eerst enthousiaste Haley-Joy lichtelijk gefrustreerd. Ze wilde naar huis, want fietsen was niet eens zo leuk. Helemaal gedemotiveerd klaagde ze over haar voeten die ineens pijn deden. De gedachte, ‘F*ck it‘, we hebben nu al een kwartier geoefend, dus we kunnen wel naar huis nu’ was verleidelijk. Maar ik stoorde me aan mijn eigen ongeduld. Ik kan soms namelijk echt ongeduldig zijn en ik merk trouwens dat beide dochters dat kwaaltje van mij hebben overgenomen. Nu dat ik mij er iets bewuster ben van het feit dat geduld een schone zaak is – ‘als je maar bikkelt terwijl je wacht‘, probeer ik er steeds meer op te letten. Ik wist mezelf gelukkig te herpakken en bedacht me dat dit het moment was voor een peptalk.
9b360ffee6a9abec2a7e9bed69eaba4a
In Jip en Janneke taal probeerde ik haar uit te leggen dat het leven uit vallen en opstaan bestaat en stiekem sprak ik ook een beetje tegen mezelf. Soms zijn dingen moeilijker, maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat je moet stoppen. Ik probeerde haar gerust te stellen, door te zeggen dat ik nu al heel trots ben op het feit dat ze het probeert en dat zij al heel ver gekomen is. Ook haalde ik een aantal voorbeelden aan van momenten waarop zij iets in de eerste instantie moeilijk vond, maar na goed haar best te doen er toch in slaagde. Elke keer wanneer je valt, dan moet je opstaan en het nog een keer proberen, totdat het lukt. “Mama weet dat je het kan’. Ik zag haar opleven bij de woorden: ‘ ik ben trots op je’ en besefte meteen weer hoe belangrijk het is dat ik deze woorden blijf herhalen. Met goeie moed sprong ze weer op haar fiets, maar ondanks dat ik haar vasthield belandde zij ook dit keer op de grond. Gelukkig kwam ze in het gras terecht en viel het allemaal wel mee. Voordat ik haar kon helpen met opstaan, stond ze naast haar fiets, keek ze me aan en zei met volle overtuiging:’ Ik ben gevallen mama, maar ik ben gewoon weer opgestaan.’ Dit zag ik niet aankomen. Vervolgens klom ze weer op haar fiets alsof ze niet net iets heel geweldigs gezegd had…en ze waagde een nieuwe poging. ‘Kunt u me vasthouden mama’, vroeg ze mij vervolgens en we begonnen weer opnieuw. ‘Voor je kijken en stuur rechthouden‘ herhaalde ik terwijl ik aan het glunderen was van trots. Ik besloot dat vandaag de perfecte dag was om te oefenen en in plaatst van een rondje om het huis, liet ik haar – nog steeds met mijn hand in haar kraag – richting de dijk fietsen.
FullSizeRender
‘Als ik goed mijn best doe, kan ik alles wat ik wil’
Ik heb in dit half uurtje ontzettend veel van mijn kleine meid geleerd. Ik projecteerde mijn ongeduld en geprikkeldheid op haar, waardoor zij eigenlijk al vrij snel zelf ook geen zin meer had. Het feit dat ik wilde opgeven omdat het me niet snel genoeg ging, maakte dat zij ook wilde opgeven. Mijn houding heeft een enorme impact op haar doen en laten. Ik ben immers haar moeder en ze kijkt tegen mij op. Ik besef ook hoe belangrijk het is om mijn kids te blijven voeden met opbouwende woorden en hoe tastbaar het effect is dat dit op ze heeft. Regelmatig voor het slapen gaan herinner ik ze eraan dat ze lieve en prachtige meiden zijn en dat ik trots op ze ben. Haley beseft dit natuurlijk wat meer, maar ook bij haar zusje ben ik al begonnen. Ik ga tegenover ze zitten en laat ze zinnen herhalen zoals ‘ik ben mooi, ik ben slim, ik ben sterk, ik ben uniek’ en dit sluiten wij dan af met: ‘als ik goed mijn best doe, kan ik alles wat ik wil.’ Tijdens ons fietsavontuur merkte ik dat deze woorden niet het ene oor in en het andere oor weer uit gaan. Toen wij eenmaal op de dijk waren, zei ze namelijk wederom iets dat ik niet aan zag komen.
We hadden het tempo iets opgevoerd en het begon steeds vlotter te gaan. Ik gaf haar bij elke nieuwe poging een harde zet en ik merkte dat ze het steeds meer onder de knie begon te krijgen. Op een gegeven moment zag ik dat ze daadwerkelijk voor zich keek en ook met het rechthouden van haar stuur ging het nu stukken beter. Ze trapte zelfverzekerd vooruit en telkens wanneer ze voelde dat ze bijna viel, zette ze haar voeten snel op de grond. Op een gegeven moment zat de vaart er lekker in en zei ze ‘mama, laat mij maar even los’. Ik twijfelde en zei dat ik dat nog niet zou doen, maar ik deed toch wat ze van me had gevraagd. Tot mijn verbazing  – en ook van die van haar toen ze doorhad dat ik haar niet meer vasthield – fietste ze een flink stuk vooruit. Wijs als ze is zei ze:’ Mama, ik heb goed m’n best gedaan en nu kan ik fietsen en als ik goed m’n best doe kan ik alles wat ik wil’. Het gevoel van trots dat ik op dat moment voelde is niet in woorden uit te drukken. Wij kunnen kinderen soms echt onderschatten, maar het zal je verstelt doen staan hoe snel zij dingen tot zich kunnen nemen. Ik bewonder het enorm dat ze heeft doorgezet en het is haar – ondanks dat ze het moeilijk vond – gewoon gelukt. Nadat het eenmaal gelukt was, fietste ze steeds vlotter en de volgende dag fietste ze alsof ze dat niet één dag geleden geleerd had. Trotse mama hier!
 


 
Ik leer dagelijks van mijn kinderen en ik merk dat de dingen waar zij als kinderen doorheen gaan niet eens heel veel afwijken van onze ‘ volwassen struggles’. In de kleinste dingetjes waar zij tegenaan lopen, zitten vaak de grootste levenslessen. Zij heeft mij met dit korte avontuur opnieuw de motivatie gegeven om ondanks de ‘moeilijke zaken’  niet af te haken, maar gewoon door te zetten tot het me lukt. Als ik goed mijn best doe, kan ik alles wat ik wil! Bedankt Haley-Joy!
From Serenitheory with love
 
 

share online:

2 Comments

  1. Floryan Bracelly
    30 juni 2016 @ 08:30

    Je bent echt een goeie moeder. Bewust leer je aan je kinderen hoe je letterlijk ALLES kan bereiken in het leven. Niet alleen dat. Je leert ze ook de leeuwin in de spiegel te zien in plaats van de poes. Fijn om jou blog gelezen te hebben. Ga zo door en alles valt op z’n plek.
    Don’t rush the process, thrust the process!
    -Eric Thomas??

    Reply

    • Serenitheory
      4 juli 2016 @ 14:17

      Doet me zo goed om dit te lezen, thank you voor je lieve woorden. Doing the best I can!

      Reply

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Welkom

Ik ben een 33-jarige mama van 3 adembenemend mooie kleine mensen. Een dochter van 8, een dochter van 5 en een zoon van 2. 

In het dagelijkse leven ben ik actief als freelance tekstschrijver en houdt ik mij voor verschillende organisaties bezig met de pr en de communicatie. Daarnaast richt ik mij op het ondersteunen en begeleiden van jongeren op het gebied van persoonlijke ontwikkeling. 

Berichtenarchief

Archief

adsensePlaceholder

Instagram

Facebook

populaire berichten