..Maar niet als je Sérènity heet. Nee, als je Sérènity heet, dan werkt dit andersom. Het lijkt er haast op dat hoe meer voedsel ik naar binnen werk, des te meer pondjes ik verlies. Menig vrouw zou daar ontzettend blij mee zijn, maar ik niet! Ik ben nooit het type vrouw geweest dat bezig was met haar gewicht. Ik woog altijd rond de 60 kilo en dat vond ik wel prima. Je hoorde me nooit klagen over mijn “lovehandle’s” of mijn bolle gezichtje. Ik vond mezelf (vooral in 2009) prima, precies zoals ik was!

De klachten begonnen – gek genoeg – pas toen ik ongevraagd, onaangekondigd en onbedoeld begon af te vallen. Vóór mijn zwangerschap verloor ik al de nodige kilo’s (zie foto). Tijdens mijn zwangerschap kwam ik zo’n 20 kilo aan. Die 20 kilo ging er net zo snel weer af na mijn bevalling. Sterker nog, ik woog nog minder ná mijn zwangerschap, dan dat ik daarvoor deed! Daarnaast had ik regelmatig last van hoofdpijn en andere vervelende kwaaltjes. Ik besloot begin 2012 de dokter te bezoeken. Verschillende bloedtesten en zelfs het 6 weken lang dragen van een hartkastje gaven geen (duidelijk) resultaat. “U heeft waarschijnlijk een lichte vorm van migraine, Mevrouw Hanenberg. Ook denk ik dat stress een oorzaak kan zijn”.
Prima, beste dokter.. maar aan dit soort vage constateringen heb ik niet echt een boodschap. Op mijn aandringen werd ik doorverwezen naar de internist. Mijn klachten hadden te maken met mijn schildklier. Het was een veel voorkomende stoornis die zich bij veel vrouwen na het bevallen voordeed. De 1 kwam behoorlijk aan terwijl de ander juist veel gewicht verloor. Het zou zich zo’n 9 maanden na de bevalling dan ook vanzelf moeten herstellen. Haley-Joy was ondertussen al bijna 10 maanden oud, dus de tijdlijn klopte. Stress – in combinatie met mijn reeds herstellende schildklier – was dus de oorzaak mijn afnemende gewicht. Toen ik binnen een aantal maanden dan ein-de-lijk 2 kilo’s aankwam, werd ik iets rustiger van binnen.

Inmiddels zijn we alweer langer dan een jaar verder. Meer dan die magere 2 kilo ben ik dus niet aangekomen. Nou ben ik een behoorlijk stresskip, maar ik kan niet al mijn mysterieus verdwenen kilootjes daaraan wijten. Ik ben zelf de grootste veroorzaker van deze“afvalrace”! Ik drink dagelijks namelijk minstens 1 kop koffie én 1 blikje bullit. Dagelijks beide minstens 1 keer… en vaak trouwens meer kopjes en blikjes op 1 dag. Ik eet onregelmatig en het ontbijt sla ik vaak over. Daarnaast is het aantal pakjes sigaretten dat ik rook(te) ook nog eens ontzettend veel. Ze zeggen dat als je stopt met roken, je sneller aan zal komen. Ik ben inmiddels enige tijd gestopt, in afwachting op de extra kilootjes.
Op “My Lifelist” staan o.a de volgende punten:
– Zeven kilo aankomen
– Stoppen met roken – volhouden dus!
– Vijf keer een week lang geen koffie drinken
– Tien keer een week lang geen bullit drinken
Met de  focus op de bovenstaande 4 doelen, in combinatie met een regelmatig(er) en gezonder eetpatroon, een portie doorzettingsvermogen en een goeie dosis geduld ga ik de strijd met mijzelf aan. Hoe lang heb ik nodig voordat die  7 kilo zich dan ein-de-lijk bij de rest van mijn gewicht zal voegen? Lukt het mij om de koffie- en bullitloze weken zonder stress door te komen?? Blijf ik dit keer voorgoed van de nicotine af? Op hoop van zegen!

Wish me luck xx