Stil eens…….ik luister muziek!

share online:

 Ik ben niet asociaal. Ik heb van mijn moeder manieren geleerd en ik weet mij wanneer dat nodig is best te gedragen. Ik durf te zeggen dat zij geslaagd is in haar opvoeding. Ik ben een mensen-mens en vind het vaak gezellig om even een babbeltje te houden. Echter zijn er twee dingen waar ik meer van houd dan van mensen. God en muziek! Het is geen geheim. Muziek is mijn lust en mijn leven. Ik kan een eerbetoon schrijven aan muziek. Muziek is mijn BFF. En met deze beste vriend spendeer ik maar al te graag quality time.
Voor ik uit huis ga bepaal ik alvast wat ik wil beluisteren tijdens mijn rit. Ik onderzoek mijn stemming en zoek uit welk album of welke artiest daar het best bij past. Het is een hele voorbereiding.  Ik zie het al helemaal zitten. Lekker rustig in de bus zitten met m’n oordoppen in, Ipad op m’n schoot, bullit energy drank (MET een rietje) erbij en wegzinken in mijn eigen wereld totdat ik op plaats van bestemming ben. Dat maakt het reizen met het openbaar vervoer zo een stuk prettiger. Ik heb het helemaal berekend en ben er klaar voor! Onderweg naar de bushalte begin ik vast met muziek luisteren. Ik vind het meestal ook niet erg om wat langer te wachten op de bus, ik vermaak me wel met mijn muziek. Het moment is daar, de bus komt, ik steek mijn hand uit en stap de bus in. En dan…. ….. dan gebeurt het meest hatelijke dat je op zo’n moment kan overkomen. Je komt iemand tegen die je kent -____-“. Verdomme, mijn hele muziekritueel naar de klote. Hier zat ik nou net NIET op te wachten.
Soms lukt het mij nog om ze te ontwijken. Ik kijk demonstratief de andere kant op, zo van “ik heb je niet gezien”, en dan sluip ik helemaal naar achteren en verdwijn ik alsnog in mijn muziekwereld. Of wanneer de persoon later instapt duik ik met m’n hoofd naar beneden om zeker te weten dat ik niet gezien word *evillaugh*. Soms heb ik ook nog het geluk dat ik met rust gelaten word en er met een geforceerde glimlach en een knikje vanaf kom. Mijn gezicht zegt vaak genoeg. Als ik in m’n muziekbui ben staat mijn gezicht op NEE-IK-WIL-NIET-PRATEN en er zijn gelukkig mensen die dit seintje oppikken en mij rustig mijn gang laten gaan. Maar er zijn ook mensen met een bord voor hun kop, die totaal niet doorhebben dat kletsen mij nu nou net even niet uitkomt. Van die typjes die je met grote ogen en een warme glimlach aan blijven staren bijna smekend om je muziek uit te doen en met ze te praten. Zucht, nu ben ik haast “verplicht’ om over onbenullige dingen te praten terwijl ik veel liever luister naar mijn zorgvuldig uitgezochte playlist. Wanneer mij dit – helaas TE regelmatig – overkomt ben ik vaak niet echt zo spraakzaam. Ik geef korte antwoorden en toon weinig interesse in wat degene zegt. De stem in mijn hoofd zegt: “IK WIL GEWOON RUSTIG EN ONGESTOORD NAAR MIJN MUZIEK LUISTEREN, LAAT ME GEWOON MET RUST!” en die stem klinkt zo hard, dat ik haast niet hoor wat degene aan het vertellen is. Soms komt zo iemand er na 5 minuten achter dat ik niet echt in de stemming ben om te praten en haakt hij/zij Godzijdank af! Dan kan ik alsnog mijn muziekritueel vervolgen, fijn! Maar er zijn vaak genoeg enthousiastelingen die mijn geïrriteerde houding niet zien, de boodschap niet begrijpen en vrolijk doorkletsen.  Herkennen jullie dit? Hoe gaan jullie hier mee om?  Zoals ik mijn al stuk begon, ik ben niet acociaal (toch?)  en vind het lullig iemand te onderbreken, vooral als degene in geuren en kleuren aan het vertellen is over weet ik veel wat. Ik luister half en lach als een boer met kiespijn en de rit duurt ineens pijnlijk lang. Oh, wat kan ik hier stevig van balen zeg. Ik wilde alleen maar ononderbroken naar mijn muziek luisteren, is dat zoveel gevraagd?

Er zijn natuurlijk ook heus wel mensen die ik graag tegen kom en waar ik probleemloos gesprekjes mee voer, maar die vallen onder een andere categorie. Tegen de rest wil ik het volgende zeggen: Als je me tegen komt in het o.v en ik heb mijn oordopjes in, wees niet getreurd, ik ben de beroerdste niet en zal je heus wel gedag zeggen. Maar doe me een lol en hou de kletspraatjes voor je. Bij voorbaat dank xx

share online:

1 Comment

  1. cherry
    17 februari 2012 @ 15:19

    Dusssssssssssss ik voel het helemaal gewoon! Niemand moet tussen mij en me muziek komen. En sorry, ik zeg het ook gewoon. ” Hoi alles goed ja man ok ik luister me muziek doei” hahahaha is gewoon me private time. Moet kunnen toch.

    Reply

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Welkom

Ik ben een 33-jarige mama van 3 adembenemend mooie kleine mensen. Een dochter van 8, een dochter van 5 en een zoon van 2. 

In het dagelijkse leven ben ik actief als freelance tekstschrijver en houdt ik mij voor verschillende organisaties bezig met de pr en de communicatie. Daarnaast richt ik mij op het ondersteunen en begeleiden van jongeren op het gebied van persoonlijke ontwikkeling. 

Berichtenarchief

Archief

adsensePlaceholder

Instagram

Facebook

populaire berichten