Toondoof & Muziekelijk

Ik heb een speciale band met muziek. Altijd al gehad. Heerlijke klanken gecombineerd met mooie woorden. Het kan mij intens gelukkig maken. Een wereld zonder muziek kan ik mij niet voorstellen. Het is een belangrijk onderdeel van mijn leven. Voor elke stemming bestaat er wel een muzieknummer dat erbij aansluit. Dat is het mooie van muziek, het past zich gemakkelijk aan. Muziek is uniek met een M. En zij die muziek maken, mogen van geluk spreken dat zij de gave hebben dit te doen. Het is een gave waar je zeker gebruik van moet maken.
Helaas brengt het horen van muziek niet alleen vreugde. Tegenwoordig blijft er namelijk nog maar weinig over van de mooie klanken. Ik spreek schande van de transformatie die zich voornamelijk in de Nederlandse muziekindustrie voordoet. Sterker nog, ik vat het – gezien onze sterke band – zeer persoonlijk op. Al geruime tijd valt het mij op dat muziek niet meer is wat het ooit geweest is. Het sluipt er zomaar in en ik vind niet dat ik dat hoef te pikken! Langzaam maar zeker maakt het pure en echte plaats voor een nep ongecontroleerd zootje. Iedereen doet maar wat en iedereen is “iemand”. Het perfecte voorbeeld van laagdrempeligheid, want de lat ligt niet meer zo hoog en TOCH worden veel echte en goede artiesten niet gehoord terwijl er steeds meer plaats wordt gemaakt voor de troepgeneratie. Hoewel ik social-media een beste uitvinding vind, heeft het ook een hoop verpest voor de muziekindustrie.
Ik irriteer me ook mateloos aan artiesten die onderling niet eerlijk tegen elkaar kunnen dan wel durven te zijn. Ze werken allemaal met elkaar samen, maar kiezen ervoor om Oost-Indisch doof te spelen en keuren de rommel van hun collega’s met gebrek aan muzikaliteit goed om het vervolgens ook nog eens als een kip zonder kop te promoten alsof het “the next best thing” is. Pfffff, ik weet nou net niet wat ik erger vind. De artiest die de puinhoop maakt of de artiest die ervoor kiest zijn schijnbaar toondove collega in de waan te laten dat zijn/haar product het waard is om verspreid te worden. OF zijn het de “fans” die of een gebrek aan smaak hebben, of gewoon geen verstand van muziek hebben? En is het niet de bedoeling dat een producer inspringt waar nodig om er voor te zorgen dat het eindproduct een beetje om aan te horen is? Of denken die tegenwoordig alleen maar aan de centen? Ik zoek een zondebok! Iemand is verantwoordelijk voor dit rommeltje en iemand moet het opruimen!
Het is is een vrijgevochten boel. Je hoeft geen stem als een nachtegaal te hebben – ook weer eens bewezen door de Noice of Holland, Paul Turner – dat is niet meer waar ze naar op zoek zijn in de wereld van muziek. Tegenwoordig zijn we voor het totaalpakket opzoek naar gebrek aan een mooie stem en talent. Je moet een beetje kunnen entertainen en de boel kunnen ophypen. Verder zorg je er gewoon voor dat je een grote vriendengroep (lees:kontenlikkers) hebt en de juiste mens kent (zij die de touwtjes in handen hebben) en je zult scoren in deze scene. Kan je daarbij ook nog eens goed grapjes maken, dan ben je binnen! Ongelooflijk. Waarom stimuleer je zo iemand niet gewoon om een andere hobby te zoeken. Ik ben en blijf er heilig van overtuigd dat IEDEREEN minstens EEN talent heeft. Is het geen muziektalent, dan is het wat anders. Schoenmaker houd je toch bij je leest. Zucht!
Wij hebben hier in Nederland heus genoeg artiesten om trots op te zijn, maar die hoor je naar mijn mening te weinig! Er zijn vast ook een hoop die ik niet ken door dat jammer genoeg niet de juiste talenten de aandacht krijgen die zij wel verdienen! Als ik het hier voor het zeggen had zou het er – in de naam van muziek – in ieder geval heel anders uitzien. Had ik een eigen label, wist ik wel wie ik allemaal tekenen zou! Als ik het zou bepalen zouden alle herrieschoppers verbannen worden en hun aanhang gooide ik er dan achteraan! Maar goed, “als” is even vals als de noten de van mensen die de naam “artiest” niet verdienen! Het enige wat ik nog heb is hoop. Hoop op verandering! Hoop dat de hypes doodbloeden en de echtheid en puurheid weer tot leven zal komen. Hoop op spontane genezing van Oost-Indische doofheid. Hoop op een einde aan vriendjespolitiek in de scene en hoop op een eerlijk kans voor iedere talentvolle opkomende artiest. Ondertussen blijf ik genieten van de muziek die in mij ogen WEL is wat het zijn moet. Wachten op de dag dat het allemaal veranderen zal.
 I LOVE MUSIC!