Queen karatekid: Ik word dagelijks gesloopt.

share online:

“OMG! Ik voel der denk ik” zeg ik hardop tegen mezelf. ( Ja, ik praat tegen mezelf)  Ik lig op de bank naar Pretty little liars te kijken en voel een soort bubbelig gevoel in m’n buik. Ik was precies 19 weken. Ik wist niet zeker of het was wat ik dacht dat het was, ik had het natuurlijk nog nooit gevoeld. Ik wist ook niet of het nu al kon…. Gelukkig kan ik altijd rekenen op m’n BFF: GOOGLE! Ik typte in: na hoeveel weken beweging zwangerschap. Op verschillende websites vond ik het antwoord dat ik zocht: “Niet iedere vrouw voelt haar kindje in dezelfde week voor het eerst bewegen. De één voelt haar kindje al met 17 weken. De ander vanaf de 22e week. Het is bij iedere vrouw en iedere zwangerschap weer anders”. Aha, het was dus heel goed mogelijk dat ik mijn kindje voelde bewegen. Vanaf nu zou ik er heel goed op letten. En ja hoor, de volgende dag voelde ik het weer. Dit keer iets duidelijker. Ja dit was zeker mijn bewegende kindje…ik wist het zeker. Oh, heerlijk. Dit voelde super schattig. Ik had zoveel weken gewacht en was blij dat het eindelijk zover was.
Papa wilde het natuurlijk ook voelen, maar ik had gelezen dat het nog wel even kon duren voordat het vanaf de buitenkant te voelen was ( Ik google vrijwel alles). Ik moest er voorlopig dus nog even alleen van genieten. Elke dag begon ik meer te wennen aan de kleine trapjes en stootjes die ik binnen in mij voelde. Ze hoorden bij me. Een week later waren de kleine bewegingen inmiddels iets hardere trappen geworden, waardoor het nu dus ook aan de buitenkant te voelen was. Een onbetaalbaar moment, de eerste keer dat Papa z’n hand omhoog voelde gaan toen hij het op m’n buik legde. Nu konden we met haar spelen… Als hij z’n hand op een bepaalde plek op m’n buik legde, dan kwam ze er naar toe. Baby’s in de buik reageren op warme plekken had ik mij laten vertellen. Hij natuurlijk alle kanten wrijven op m’n buik en zo bewoog m’n buik al gauw dagelijks van links naar rechts.
Nu dat ik de laatste 2 maanden van mijn zwangerschap bereikt heb, zijn de inmiddels KEIHARDE karatetrappen die ik krijg niet alleen te voelen, maar ook goed zichtbaar aan de buitenkant. Soms ziet het er heel vreemd uit…..dan steekt er ineens een soort bobbel uit en die verplaats zich dan op een horrorfilmachtige manier. Mijn baby is nu zelfs sterk genoeg om mij midden in de nacht wakker te schoppen. Er werd mij laatst gevraagd of ik al weet wat het slaap en waak ritme van mijn baby is. Nou, ik denk niet dat dit kindje een ritme heeft. Nog niet althans. Van mijn moeder heb ik begrepen dat ik een niet al te rustige baby was in haar buik. Ik denk dat ik begrijp wat zij toen voelde. Er zijn haast geen schop-vrije momenten meer. Soms kan het best pijnlijk zijn en op bepaalde momenten zorgt het ook voor de nodige afleiding. Maar ik moet dan ook wel toegeven dat als het voor mijn gevoel iets te lang stil is, ik gewoon een paar keer in m’n buik prik….en ik ga door tot ik weer beweging voel. Ben er namelijk behoorlijk aan gewend geraakt.
Het is nu een kwestie van afwachten. Over iets minder dan 2 maanden kan ik dit kleine wildebrasje in mijn armen sluiten. Ik heb er al een beeld van gevormd in mijn hoofd. Ik zie die kleine voetjes alle kanten op spartelen. Als je eenmaal buiten bent, kun je me (“helaas”) niet meer beuken kleintje. Kan niet wachten tot je er bent, mijn kleine Queen Karatekid.

share online:

2 Comments

  1. SOULSISTERS IN CONCERT – Serenitheory
    16 maart 2012 @ 12:55

    […] ik over de Soulsistertour hoorde, was ik hoogzwanger. In oktober zou de show in première gaan, ongeveer rond de tijd dat ik uitgerekend was. Ik maakte […]

    Reply

  2. Soulsisters in concert (REVIEW) | Sarahjanemusiq
    9 juni 2012 @ 21:55

    […] ik over de Soulsistertour hoorde, was ik hoogzwanger. In oktober zou de show in première gaan, ongeveer rond de tijd dat ik uitgerekend was. Ik maakte […]

    Reply

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Welkom

Ik ben een 33-jarige mama van 3 adembenemend mooie kleine mensen. Een dochter van 8, een dochter van 5 en een zoon van 2. 

In het dagelijkse leven ben ik actief als freelance tekstschrijver en houdt ik mij voor verschillende organisaties bezig met de pr en de communicatie. Daarnaast richt ik mij op het ondersteunen en begeleiden van jongeren op het gebied van persoonlijke ontwikkeling. 

Berichtenarchief

Archief

adsensePlaceholder

Instagram

Facebook

populaire berichten