Vroeger hechtte ik nogal wat waarde aan leeftijd. Ik wilde altijd ouder zijn dan dat ik op dat moment was. Ik keek op tegen de “volwassenen”. 18, 21 en 25 waren in mijn ogen geweldige leeftijden toen ik ongeveer 16 jaar was. Ik kon niet wachten tot ik eindelijk oud(er) was. Nu ben ik 25 en goh, wat ben ik teleurgesteld.
Ik kwam nogal van een koude kermis thuis. Guess what? Je bent niet ineens op magische wijze volwassen als je een bepaalde leeftijd bereikt hebt. Zo werkt het dus niet. Het is een feit dat naarmate je ouder wordt er steeds meer verantwoordelijkheden op je pad zullen komen. Maar dat maakt je nog niet volwassen. Niet omdat je vanaf zo ongeveer je 18e jaar officieel post krijgt “ter attentie van” ben je per definitie volwassen. Nope, dat is niet hoe het zit. Je bent niet zo van de ene op de andere dag volwassen. Naar volwassenheid moet je toegroeien.
Ze zeggen altijd dat het gaat om levenservaring. De mensen die ouder dan je zijn weten het beter, omdat zij het allemaal al een keer gezien hebben. De dingen die je meemaakt in het leven zorgen natuurlijk voor een bepaald proces. Als je zo’n proces eenmaal doorstaan hebt ben je een stukje dichter bij het volwassen zijn. Je kunt een ander behoeden voor de fout die jij al gemaakt hebt of aanwijzingen geven hoe iemand iets aan zou moeten pakken. Het heeft te maken met keuzes en denkwijze. De manier waarop je met bepaalde situaties omgaat, hoe je op dingen reageert, de stappen die je onderneemt en het voorbeeld dat je geeft aan anderen.
Ik ken mensen die jaren jonger zijn dan ik en een volwassenere houding hebben dan mensen die 2 x zou oud zijn als ik. De mensen waarvan ik leer zijn niet perse oudere en ontzettend veel mensen die ik zou moeten beschouwen al volwassen ( gezien het feit dat ze 40+ers zijn) geven mij alles behalve het goeie voorbeeld.
Volwassen worden is iets dat niet iedereen zal meemaken in zijn/haar leven denk ik . Het is simpelweg niet voor een ieder weggelegd. Sommige mensen zullen het kind in zichzelf altijd meer blijven voeden. De afslag richting volwassenheid lopen ze demonstratief voorbij en ze blijven hangen ergens in de 20 zo van “je bent zo oud als je, je voelt” maar dan net iets te letterlijk genomen. Volwassen zijn is niet “lang leve de lol” maar het wil zeker niet zeggen dat je als volwassen zijnde geen lol meer mag hebben. Ook volwassenen hebben een speelse kant, zolang dit zich maar niet als kinderachtig uit. Als volwassen persoon heb je niet de garantie dat je een foutloos leven zult lijden. Ook volwassen maken fouten en ook volwassenen hebben veel te leren. Aan het eind van de dag gaat het erom dat je, je verantwoordelijkheden niet negeert en dat je wanneer dat nodig is er voor zorgt dat je zaken op orde weet te krijgen. Het is ook belangrijk dat je het DURFT! Wees niet bang om volwassen te zijn, niemand is een perfect volwassen persoon!
Of ik zelf volwassen ben? Ik ben 25 en leer haast elke dag weer een nieuwe les. Zoals Britney Spears het ooit zei: “I’m not a girl, not yet a woman”. Het kind in mij is zeker nog aanwezig, maar ik ben in ieder geval op de goede weg denk ik zo! Volwassenheid is een vaag begrip, maar we geven er met z’n allen wel zo’n beetje een invulling aan. Ik denk in ieder geval dat als je een bepaalde leeftijd bereikt hebt en gedrag vertoont wat volgens de normen niet bij je leeftijd past: “It’s time to grow up!”
