Deze mama is ook maar een mens

share online:

Wie kent ze? Van die dagen waarop je gewoon echt even geen ZIN hebt. Gewoon echt helemaal nergens in. Het liefst blijf je de hele dag in bed rotten met een geestdodende serie en een zak chips. Je wordt langzaam wakker en begint je dag te visualiseren. Ik zie mezelf bijvoorbeeld al helemaal luieren en tot rust komen, genieten van het niets doen…want niets moet….. tot een zeurend stemmetje me terug roept naar de realiteit: ‘mama, mag ik eten’. Zucht. van die dagen waarop je gewoon echt helemaal nergens zin in hebt, maar toch verplichtingen hebt, omdat je moeder bent. Ik kende ze altijd al hoor….maar nu, zo in de 22ste week van mijn zwangerschap ken ik ze als geen ander….dit soort dagen. Ik heb hier twee van die super energieke kleine mensjes in huis die totaal geen rekening houden met mijn ‘moe zijn’. Bukken wordt met de dag lastiger en mijn geduld wordt met de dag minder. De schreeuwlelijk in mij is dan ook klaarwakker these days….maar verder klaag ik niet hoor, want moederschap is echt één van de mooiste dingen die er is en dat bedoel ik absoluut niet sarcastisch……who can relate?
15942153_10211992248827465_285375905_n
Ik ben gewoon steeds moe en wanneer ik moe ben staat m’n kop sowieso op onweer en snauw ik nét iets meer dan normaal… Geïrriteerd kijk ik mijn dochter aan. Je bent VIJF,  kan je niet zelf je brood smeren? Nu dat je toch bezig bent, smeer ook meteen een broodje voor je zusje, zet 2 kopjes thee en gaan jullie daarna lekker jezelf vermaken. Laat mama met rust! Mama is moe en kinderen entertainen is nu wel het laatste waar ik zin in heb….gosh. Ik wil dit zeggen, maar ik doe het niet, want realiseer me gelukkig net op tijd dat ik dat niet kan maken. Met tegenzin sleep ik mezelf dus uit bed, duty calls.
Het lastige van dit soort dagen is het gevoel dat het met zich mee brengt. Ik heb het vaker gehad over die trut die ze schuldgevoel noemen en je weet dat ze op zulke momenten maar al te graag tevoorschijn komt. Weet je, soms wil ik ook gewoon even niet actief zijn en daardoor voel ik me wel eens een ontaarde moeder….maar mag ik even? Mag ik even geen zin hebben om te kijken naar mijn overenthousiaste dochter die voor de zestienduizendste keer haar kraswerkje laat zien, dat eigenlijk gewoon nergens op lijkt omdat ze twee is en nog niet weet hoe ze fatsoenlijk een potlood moest vasthouden.. Mag ik even ongeïnteresseerd voor me uit staren wanneer m’n oudste – die eeuwig op haar praatstoel zit – totaal onsamenhangend en eindeloos kwebbelt over iets wat me op het moment geen snars interesseert. Mag ik gewoon even lekker lang en ongestoord in bed liggen zonder jengelende kinderen aan m’n oor die altijd maar wat willen? Nee?…Oke..mag ik dan extra geprikkeld reageren (lees: m’n stem verheffen) op de constante ‘mama, mama, mama & mag ik, mag ik mag ik’? Of weetje, mag ik gewoon een afstandsbediening met een mute-knop die werkt op overactieve kinderen? Problem solved.
Zucht. Op dit soort dagen wil ik die twee schattige meisjes van mij – met hun engelengezichtjes – gewoon even achter het behang plakken en niet eens zozeer omdat ZIJ iets verkeerd hebben gedaan, maar gewoon omdat IK me zo voel. Mama heeft er even geen zin in en mama wil even niets. Ik weet het…..het klinkt allemaal niet zo charmant, maar hey deze mama is ook maar een mens, mag het?
From Serenitheory with love

share online:

8 Comments

  1. Oompje
    9 januari 2017 @ 19:27

    Wie ‘moe’ wil zijn mag ook af en toe moe zijn. ‘Moe’ zijn is een dagtaak. Misschien helpt dat spelletje wie het langst zijn mondje kan houden. Heb je in ieder geval een paar minuten rust.

    Reply

    • Serenitheory
      9 januari 2017 @ 23:25

      Hahaha! Dat spel moet inderdaad vaker gespeeld worden hier in huis….ik kan stilte tegenwoordig echt waarderen!

      Reply

  2. Helly
    9 januari 2017 @ 22:48

    Zooooo herkenbaar!!! En idd die trut die je “schuldgevoel” noemt komt al heel gauw om de hoek kijken op zo’n moment. En dan besef je weer even dat je voor die kids geen “mens” bent maar gewoon….mama. Alhoewel ik stiekem soms wel echt heel blij ben als m’n dochter een weekendje of weekje bij papa gaat logeren. Missen doe ik haar dan wel enorm maar de rust is AMAZING!!

    Reply

    • Serenitheory
      9 januari 2017 @ 23:27

      HHAHAHA! Wat je zegt klopt echt…we missen ze als ze weg zijn, maar tegelijkertijd omarmen we juist die OH ZO NODIGE rust! Schuldgevoel is echt gemeen….blij om te horen dat je het herkent X

      Reply

  3. Iraida
    12 januari 2017 @ 17:48

    Mag ik even zeggen dat je zo getalenteerd bent? Dat ik geniet van je schrijfkunsten. Dat je mij inspireert. Dat ik oprecht geloof dat je ondanks je ik-heb-even-geen-zin-momenten een toffe mama bent. Keep going,
    Liefs,
    Irai

    Reply

    • Serenitheory
      12 januari 2017 @ 17:50

      Iraida! Dank je wel voor dit mooie compliment dit komt binnen (op het juiste moment). Much love, Seren!

      Reply

  4. Moontje
    14 januari 2017 @ 10:46

    Nothing but the truth. Mama zijn is geweldig. Jammer dat we geen pauzes krijgen. Heb ht ook een keer gehad dat ik in mijn hoofd schreeuwde “roep mij geen mama” :).

    Reply

    • Serenitheory
      16 januari 2017 @ 08:51

      Haha, toch…een pauze zou heerlijk zijn! Ik weet nog hoe graag ik het woord ‘mama’ wilde horen…terwijl nu hoor ik het way to much!

      Reply

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Welkom

Ik ben een 33-jarige mama van 3 adembenemend mooie kleine mensen. Een dochter van 8, een dochter van 5 en een zoon van 2. 

In het dagelijkse leven ben ik actief als freelance tekstschrijver en houdt ik mij voor verschillende organisaties bezig met de pr en de communicatie. Daarnaast richt ik mij op het ondersteunen en begeleiden van jongeren op het gebied van persoonlijke ontwikkeling. 

Berichtenarchief

Archief

adsensePlaceholder

Instagram

Facebook

populaire berichten