Mijn ex: verboden voor "bevoegden"

Het is een soort ongeschreven regel in het boek der vriendschappen. Niemand hoeft het ooit te zeggen omdat het gewoon vanzelfsprekend is. Het hoort niet, dus je doet het niet. Punt. Noem me ouderwets, maar een relatie – een serieuze, sexrelatie of wat voor relatie dan ook – aangaan met de ex van je vriendin,nicht,zus..HUHHH!? Je doet dat gewoon niet, toch!?
Wel, ik denk dat ik ben blijven steken in de jaren 90… want tegenwoordig lijkt het veel vrouwen niet meer te storen. Er zijn genoeg mannen op planeet aarde dacht ik zo, maar die ene man die eigenlijk verboden terrein zou moeten zijn, is nou NET ietsje interessanter. Ze storten zich op hun prooi, zonder na te denken over de consequenties en zijn vaak nog verontwaardigd als er mensen zijn die deze daad totaal niet goedkeuren.
Begrijp me niet verkeerd als ik de woorden vriendin en ex gebruik. Met vriendin bedoel ik geen oppervlakkige kennis waar je een hoi-doei relatie mee hebt of een vriendin van een vriendin van een vriendin…… En met ex bedoel ik geen one-night-stand waar je nooit gevoelens voor hebt gehad of een betekenisloze scharrel uit een ver verleden. Met vriendin bedoel ik iemand waar je lief en leed mee deelt, iemand die je vertrouwt en iemand die hoogstwaarschijnlijk de details kent uit je voormalige relatie. Met ex bedoel ik een vent waar je een serieuze relatie mee had en waar liefde een belangrijke rol speelde en misschien nog wel speelt.
Ik vraag me af hoe zoiets überhaupt begint. Ik snap niet zo goed hoe je in de eerste instantie in deze positie terecht zou kunnen komen. Wat gebeurt er precies? Wie doet de eerste stap? Ik snap het echt niet zo goed. Want voordat je verliefd wordt, of in de verleiding komt om aan iets te beginnen met de ex van je vriendin, moet er toch iets voorgevallen zijn?
Laatst keek ik een aflevering van Private Practice waarin een nietsvermoedende vrouw met haar man en zus naar de verloskundigepraktijk ging. De vrouw kon geen kinderen krijgen en haar zus was zo barmhartig geweest haar draagmoeder te zijn. Ze kon haar geluk niet op, straks zou haar droom uitkomen, dacht ze. Niet wetend dat haar man op het punt stond haar te verlaten voor haar zus. Mijn hart brak en ik werd zelfs een beetje boos. Hoe kon ze haar zus zoiets aandoen?
“Je kan niet bepalen op wie je verliefd wordt” en “Het hart wil, wat het hart wil” zijn dan dingen die je kunt roepen. Maar, voordat je hart zich in zo’n onbehoorlijke positie plaatst, moet er toch een soort bewustheid zijn die ervoor zorgt dat je er gewoon niet/nooit aan begint? Zo werkt het volgens mij met alles wat niet juist is. Je moet dit gewoon niet eens willen, dat is dat he-le ding. Maar goed. Dat is wat ik dacht en misschien heb ik het ook wel gewoon mis.
Wat mij in iedergeval belangrijk lijkt in het geval dat je zo een keus maakt, is dat je afweegt of het uiteindelijk wel de moeite waard is. Het zou zonde zijn als er van een vriendschap die ooit waardevol was niets meer over blijft, omdat je het nodig vond je op verboden terrein te begeven. Al helemaal als die niet-bestemde relatie niet eens stand houdt, wat 9 van de 10 keer het geval is. Het lijkt mij daarnaast ook veel prettiger om een kerel aan de haak te slaan, die geen idee heeft hoe je vriendin er naakt uit ziet. Zoek er 1 die nog niet in je jouw cirkel geweest is.. 🙂

No man is worth the loss of a close friend!